Νεοφιλελευθερισμός και Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου στη Βραζιλία

Φωτογραφία: Ueslei Marcelino/Reuters [theatlanticcities.com]

Ο νεοφιλελευθερισμός στον πυρήνα του αφορά τη μεταφορά του πλούτου έξω από το δημόσιο δίκτυο κοινωνικής ασφάλειας και μέσα στα χέρια του ιδιωτικού κεφαλαίου. Όπως καθένας που έχει κάποτε χρειαστεί να βασιστεί σε δημόσιες υπηρεσίες - μικρά πράγματα, όπως σχολεία ή νοσοκομεία - θα καταλάβαινε, η ατζέντα αυτή είναι έντονα μη δημοφιλής σε πολλά μέρη του κόσμου. Όμως το ΔΝΤ τη θέλει. Η Παγκόσμια Τράπεζα τη θέλει. Τοπικές ελίτ τη θέλουν. Και το διεθνές κεφάλαιο τη θέλει. Οπότε πώς την πραγματοποιούν; Ένας τρόπος είναι να εξαπολύσουν την αστυνομία και απλά να συντρίψουν τα όργανα της οικονομικής αυτοάμυνας του λαού, όπως οι συνδικαλιστικές οργανώσεις, οι γενικές συνελεύσεις και τα κοινωνικά κινήματα. Αυτή η προσέγγιση όμως έχει ένα σχετικό κίνδυνο. Όπως έχουμε δει στη Τουρκία, στη Βραζιλία, και ακόμα και στη Νέα Υόρκη τις πρώτες ημέρες του κινήματος Occupy, η αστυνομική καταστολή μπορεί να κάνει τις διαδηλώσεις να φαίνονται συμπαθητικές, ακόμα και έντονα ελκυστικές, σε ανθρώπους που έχουν αγανακτήσει αλλά δεν έχουν καμία διέξοδο για τη δυσφορία τους.

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες, το Παγκόσμιο Κύπελλο, και άλλα είδη mega-γεγονότων, έχουν κατά τα τελευταία 30 έτη προσφέρει κάτι που δεν θα μπορούσε να βρεθεί στην άκρη ενός γκλομπ στρατιωτικών προδιαγραφών: την συναίνεση των μαζών στους στόχους της νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Για αυτό το λόγο τα γεγονότα αυτά είναι καλύτερα κατανοητά ως «νεοφιλελεύθεροι Δούρειοι Ίπποι». [...]

Οι χώρες αλλάζουν, αλλά το σενάριο παραμένει ίδιο: όργιο κερδών και φορολογικός παράδεισος τόσο για τους εταιρικούς χορηγούς όσο και για τις ιδιωτικές εταιρείες ασφάλειας· προσβλητικές δημόσιες δαπάνες για νέα στάδια, και στη συνέχεια βίαιες περικοπές που πέφτουν στις πλάτες των φτωχών, όταν το πάρτυ τελειώνει και το hangover ξεκινά. Αλλά στη Βραζιλία δεν περιμένουν κανένα hangover όταν φύγουν οι κάμερες και σκουπιστεί το κομφετί.

Οι μαζικές δράσεις των δύο τελευταίων εβδομάδων έχουν εκθέσει όλη τη νεοφιλελεύθερη κλοπή που είναι ριζωμένη στο σχεδιασμό και την εκτέλεση του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ένα επιφανές σύνθημα στους δρόμους είναι «Χρειαζόμαστε νοσοκομεία και σχολεία ποιότητας FIFA». Αυτή είναι μια άμεση αναφορά σε μια φράση της επιτροπής σχεδιασμού του Παγκοσμίου Κυπέλλου που  επαναλάμβανε ad nauseum [μέχρι αηδίας] ότι «Χρειαζόμαστε γήπεδα ποιότητας FIFA». Οι άνθρωποι έχουν πάρει τις νεοφιλελεύθερες προτεραιότητες του διεθνούς αθλητικού συμπλέγματος και τις έχουν αντιστρέψει.

[...]

[Σ]την πραγματικότητα η συντριπτική μάζα των ανθρώπων είναι στους δρόμους επειδή θέλουν στοιχειώδη οικονομική δικαιοσύνη σε μια χώρα όπου έχει δοθεί τέτοια υπόσχεση, αλλά οι περισσότεροι έχουν εγκαταλειφθεί στο έλεος της αγοράς.

Brazil: yes, blame the damn World Cup, Dave Zirin, The Nation