Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2011

Τhe Boss

Bruce Springsteen: Το "Τhe Boss'' του τίτλου είναι το παρατσούκλι του. Τυχαίo; Μάλλον όχι. Αρχίζω τώρα να ανακαλύπτω το μεγαλείο του. Όχι ότι δεν τον γνώριζα καθόλου πριν δηλαδή, απλώς ήξερα λίγα τραγούδια του που είχε πάρει το αυτί μου από εδώ και από κει χωρίς να έχω καθήσει να ασχοληθώ περαιτέρω. Τώρα τελευταία όμως, αρχίζω να μαθαίνω πράγματα γι'αυτόν, έχω κολλήσει με μερικά του τραγούδια όπως το "I'm Going Down" και το "Downbound Train'' από τον υπερεπιτυχημένο εμπορικά δίσκο του ''Βorn In The USA'' (αυτό ντε το άλμπουμ με το γνωστό εξώφυλλο που απεικονίζει τα οπίσθια του Springsteen με την αμερικανική σημαία στο φόντο) και αρχίζω να πηγαίνω πολύ αυτόν τον τύπο. 

πηγή
 Με καταγωγή από το ταπεινό New Jersey και την εργατική τάξη, με αφηγηματικούς και, ορισμένες φορές, έντονα πολιτικοποιημένους αλλά και ποιητικούς στίχους που περιγράφουν την καθημερινότητα απλών ανθρώπων της επαρχίας, με έντονη ακτιβιστική δραστηριότητα τις τελευταίες δεκαετίες, με μεγάλες επιτυχίες στο ενεργητικό του και αναμφισβήτητη καλλιτεχνική καταξίωση, χαμηλών τόνων και οικογενειάρχης, ο Bruce -62 πλέον- μου αρέσει πολύ. Κρίμα που δεν είχα μυηθεί νωρίτερα στο μουσικό του κόσμο, anyway... Συμπέρασμα (δικό μου):  Το New Jersey βγάζει καλά παιδιά (βλέπε επίσης Jon Bon Jovi).

Θα κλείσω με το κομμάτι ''The River'' από τον ομώνυμο δίσκο του 1980. Έχει τόσο συναίσθημα η φωνή του και το τραγούδι, κατά τη γνώμη μου, είναι απλά υπέροχο. Προσέξτε ιδιαίτερα τους στίχους: 


 I come from down in the valley
where mister when you're young
They bring you up to do like your daddy done
Me and Mary we met in high school
when she was just seventeen
We'd ride out of this valley down to where the fields were green

We'd go down to the river
And into the river we'd dive
Oh down to the river we'd ride

Then I got Mary pregnant
and man that was all she wrote
And for my nineteenth birthday I got a union card and a wedding coat
We went down to the courthouse
and the judge put it all to rest
No wedding day smiles no walk down the aisle
No flowers no wedding dress

That night we went down to the river
And into the river we'd dive
Oh down to the river we did ride

I got a job working construction for the Johnstown Company
But lately there ain't been much work on account of the economy
Now all them things that seemed so important
Well mister they vanished right into the air
Now I just act like I don't remember
Mary acts like she don't care

But I remember us riding in my brother's car
Her body tan and wet down at the reservoir
At night on them banks I'd lie awake
And pull her close just to feel each breath she'd take
Now those memories come back to haunt me
they haunt me like a curse
Is a dream a lie if it don't come true
Or is it something worse
that sends me down to the river
though I know the river is dry
That sends me down to the river tonight
Down to the river
my baby and I
Oh down to the river we ride

5 σχόλια:

aris.cs είπε...

Νομίζω και εγώ πως μπόρεσε να εκφράσει, ακριβώς όπως γράφεις, την κουλτούρα της εργατικής τάξης με αυθεντικότητα και για αυτό το λόγο το υλικό του παραμένει ισχυρό και επίκαιρο.

Εκτιμούσα πάντα τον Springsteen, χωρίς ωστόσο να είναι από τους αγαπημένους μου μουσικούς. Αλλά τώρα για κομμάτια όπως το The River ό,τι και να πει κανείς είναι λίγο! Μου έκανε μεγάλη εντύπωση που το διάλεξες, είναι ίσως η καλύτερη του στιγμή, και σίγουρα αυτή που προτιμώ.

Είναι εκπληκτικός ο τρόπος που η κατάρρευση του ζευγαριού εντάσσεται στο ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο της εποχής. Και φυσικά δεν υπάρχουν εδώ μικροαστικές συμβάσεις, δηλαδή τίποτα επιτηδευμένα ευαίσθητο ή σχηματικά καταγγελτικό. Αντίθετα: λιτότητα και απλότητα, σκληρές αλήθειες και καθαρές κουβέντες, με άλλα λόγια η θέα της εργατικής ταξης από το εσωτερικό της.

Και πάνω από όλα αυτή η επίμονη επιστροφή στο ποτάμι...

black symphony είπε...

Το κομμάτι αυτό είναι τόοοοσο μαγικό....και τι ωραία φωνή που έχει ο Bruce....μεστή και βραχνή....Είναι πολύ ιδιαίτερο το πώς μέσα σε ένα τραγούδι αναφέρονται και συνοψίζονται τόσα πολλά πολιτικοκοινωνικά θέματα μέσα από τη διαδρομή αυτού του ζευγαριού. Και στο τέλος επιστρέφουν πάντα στο ποτάμι....

Υ.Γ: Συγγνώμη που καθυστέρησα να απαντήσω αλλά πνιγόμουν τον τελευταίο καιρό. :)

aris.cs είπε...

Αντίστοιχα και εγώ, συμβαίνει αυτό με τα ποτάμια... : )

Ανώνυμος είπε...

Το θυμαμαι απο παλια το κομματι "the river".
Μου φαινοταν παντα πολυ ομορφο κι εκφραστικο,
χωρις να ξερω τους στιχους.Τωρα που τους διαβασα
μ'αρεσει ακομα περισσοτερο.Συμφωνω μ'αυτα που
γραφετε για τον Springsteen.Δεν εχω ακουσει τοσα πολλα κομματια του,αλλα μ'αρεσει η φωνη του
και τον εκτιμω .
elastigirl

black symphony είπε...

Χαίρομαι που αυτή η ανάρτηση αποτέλεσε αφορμή για να σου αρέσει ο Bruce περισσότερο!!! :)