Περί Δημοψηφισμάτων

Eλλάδα: Το θέατρο του παραλόγου. Το μεγαλείο του "ό,τι να'ναι''. Ο θρίαμβος της "κουκουρουκίασης" και η αναγωγή της βλακείας σε ύψιστη αρετή. Αυτά νιώθω για τις πολιτικές εξελίξεις που συντελούνται τις τελευταίες μέρες στη χώρα μας. Βλέπω, ακούω , διαβάζω και φρίττω. Ειλικρινά, δεν ξέρω αν είναι για γέλια ή για κλάματα όλο αυτό που ζούμε. Γιατί είναι πραγματικά μεγάλες οι στιγμές που ζούμε. 

Κι εκεί που τέλος πάντων τα είχαν κουτσοσυμφωνήσει για την εκταμίευση της 6ης -πιο βαριάς κι ασήκωτης για μισθωτούς και συνταξιούχους δε γίνεται- δόσης, τσουπ...να' σου και συντελείται στροφή 360°. Δημοψήφισμα λέει. Δημοψήφισμα για επικύρωση, υποτίθεται, μιας συμφωνίας που έχει ήδη -σχεδόν- παρθεί. Αναδρομικά, δηλαδή. Εννοείται ότι το ακριβές περιεχόμενο και τα ερωτήματα που θα θέτει προς ψήφιση στο λαό κανείς δεν τα ξέρει. Ούτε καν ο άνθρωπος που είχε τη φαεινή ιδέα να το προτείνει και που επιμένει στο να το προχωρήσει παρά τις απανταχόθεν αντιδράσεις. Ήμαρτον!

Νομίζω πλέον πως τίποτα δε με εκπλήσσει σε αυτόν τον τόπο. Και νομίζω πως και ο περισσότερος κόσμος  που έχει ζήσει στο πετσί του όλα τα τραγικά αλλά και κουφά που διαδραματίζονται τα τελευταία χρόνια σε αυτό το μικρό χωριό της Ευρώπης στο οποίο , δυστυχώς, κατοικούμε και αναπνέουμε έχει αποκτήσει τρελή ανθεκτικότητα. Γιατί να του κάνει εντύπωση το γεγονός ότι μπορεί η κυβέρνηση να τιναχτεί στον αέρα ή να επιστρέψει η Ελλάδα στην πολυαγαπημένη δραχμούλα ή να μας ''κάνουν ντα'' οι Ευρωπαίοι ηγέτες και οι λοιποί δανειστές μας; Αφού τα ζητήματα αυτά είναι πια η ρουτίνα της καθημερινότητας: Ξυπνάς με αύξηση της ανεργίας και του δημοσίου χρέους, τρως μεσημεριανό με την αναγγελία λήψης νέων μέτρων λιτότητας, πίνεις τον απογευματινό σου καφέ με τσακωμούς και διαφωνίες στην Ευρώπη για το "greek problem" και κοιμάσαι με μια νέα κασσάνδρα για το τι θα "απογίνει η χώρα και πού βαδίζουμε'' και μπλα μπλα μπλα από τα παραθυράκια των ειδήσεων στα κανάλια...

Ώρα μηδέν, έτος άγνωστο. Άντε, καλό μας κουράγιο!!!