Τα στοιχεία που παρουσιάζονται στην παρούσα έκθεση δείχνουν ότι η πολιτική που δίνει προτεραιότητα στη λιτότητα δεν λειτουργεί και ότι χρειάζεται μια εναλλακτική λύση. Η προσέγγιση της επιβολής μέτρων λιτότητας και διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων με στόχο τη μείωση του κρατικού δανεισμού και της αναλογίας χρέους/ΑΕΠ σε μικρό αριθμό ετών δεν λειτουργεί με οικονομικούς όρους. Ταυτόχρονα, θέτει την κοινωνική συνοχή της Ευρώπης και την ίδια την πολιτική νομιμοποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε κίνδυνο.
Πρέπει να βρεθεί δίκαιη λύση για την κρίση χρέους: η πρόσφατη συμφωνία της ΕΕ για την ανακεφαλαιοποίηση των ισπανικών τραπεζών χωρίς αυτή να προστίθεται στο δημόσιο χρέος (Ιούνιος 2012) αναγνωρίζει ότι δεν είναι βιώσιμο να γίνονται οι φορολογούμενοι υπεύθυνοι για τα τεράστια χρέη των τραπεζών τους. Η μετατροπή του τραπεζικού χρέους σε δημόσιο χρέος πρέπει να αναγνωριστεί ως άδικη και μη βιώσιμη για όλες τις πληγείσες χώρες και να υιοθετηθεί μια προσέγγιση δικαιότερης κατανομής των βαρών.
Παρά την περί του αντιθέτου ρητορική, υπάρχει σήμερα μια αποτυχία ενσωμάτωσης οικονομικών και κοινωνικών πολιτικών, καθώς και μια έλλειψη μακροπρόθεσμης δέσμευσης για μια κοινωνία χωρίς αποκλεισμούς, η οποία με τη σειρά της είναι απαραίτητη για την οικοδόμηση μιας βιώσιμης οικονομίας. Οι άνθρωποι που πληρώνουν το υψηλότερο τίμημα σήμερα είναι εκείνοι που δεν συμμετείχαν στις αποφάσεις που οδήγησαν στην κρίση, και οι χώρες που πλήττονται περισσότερο είναι μεταξύ εκείνων με τα μεγαλύτερα κενά στα συστήματα κοινωνικής προστασίας τους, έτσι ώστε τα συστήματα κοινωνικής πρόνοιας τους είναι λιγότερο ικανά να προστατεύσουν τους ευάλωτους πληθυσμούς. Αυτή η διαδικασία είναι μονομερής και άδικη.
Το παραπάνω κείμενο είναι απόσπασμα της έκθεσης με τίτλο The Impact of the European Crisis, η οποία εκπονήθηκε από την καθολική οργάνωση Caritas Europa για την Social Justice Ireland (2013, σ. 5, η έμφαση στο πρωτότυπο παραλείπεται).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου