Αθήνα, 25.09.2012, Φωτογραφία: Θανάσης Σταυράκης/AP timesunion.com
Πώς μπορούμε να ζητάμε από τους ανθρώπους να αποδεχθούν με πραότητα τις άγριες περικοπές του βιοτικού επιπέδου που συνεπάγονται τα μέτρα λιτότητας; Θέλουμε απλώς να συμφωνήσουν ότι οι τεράστιες δημιουργικές δυνατότητες τόσων πολλών νέων ανθρώπων πρέπει να εξαλειφθούν, και τα ταλέντα τους να παγιδευτούν σε μια ζωή μακροχρόνιας ανεργίας; Όλα αυτά απλώς για να μπορούν οι τράπεζες να αποπληρωθούν, και οι πλούσιοι να γίνουν πλουσιότεροι; Όλα αυτά, μόνο και μόνο για να διατηρηθεί ένα καπιταλιστικό σύστημα που έχει προ πολλού περάσει την ημερομηνία λήξης του, και που τώρα δεν προσφέρει στον κόσμο τίποτα παρά καταστροφή.[...]Ωστόσο η οργή [...] μπορεί τόσο εύκολα να γίνει εθνικιστική, ακόμα και φασιστική οργή· μια οργή που δεν κάνει τίποτα για να βελτιώσει τον κόσμο. Είναι συνεπώς σημαντικό να ξεκαθαρίσουμε ότι η οργή μας δεν είναι μια οργή εναντίον των Γερμανών, ούτε καν εναντίον της Angela Merkel ή του David Cameron ή του Nicolas Sarkozy. Αυτοί οι πολιτικοί είναι απλώς αλλαζονικά και θλιβερά σύμβολα του πραγματικού αντικειμένου της οργής μας – της κυριαρχίας του χρήματος, της υποταγής όλης της ζωής στη λογική του κέρδους.
Το παραπάνω κείμενο είναι απόσπασμα από το άρθρο του John Holloway που δημοσιεύτηκε με τίτλο Greece shows us how to protest against a failed system στον ιστότοπο της εφημερίδας The Guardian στις 17.02.2012. Η μετάφραση είναι δική μου. Μπορείτε επίσης να δείτε το πλήρες κείμενο στα ελληνικά στον ιστότοπο η Λέσχη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου