Αυτό που έχει συμβεί στην Ευρώπη – αλλά και στις ΗΠΑ σε περισσότερο σιωπηρή και διασκορπισμένη μορφή – δεν είναι τίποτα λιγότερο από την πλήρη ανασκευή (rewriting) των υποδηλούμενων κοινωνικών συμβολαίων που έχουν υπάρξει από το τέλος του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου και μετά. Αυτά τα συμβόλαια απένειμαν ανανεωμένη νομιμοποίηση στο καπιταλιστικό σύστημα, το οποίο είχε πλήρως απαξιωθεί μετά την μεγάλη ύφεση [της δεκαετίας του 1930]. Σε αντάλλαγμα δόθηκε ένα κράτος πρόνοιας που εγγυάται την ελάχιστη φροντίδα ως προς όλα τα βάρη που οι περισσότεροι πολίτες πρέπει να σηκώσουν κατά τη διάρκεια της ζωής τους – τη φροντίδα των παιδιών, την εκπαίδευση, την υγεία, την ανεργία, την αναπηρία, και τα γερατειά.Φυσικά δεν υπάρχει τίποτα ιερό για οποιαδήποτε από τις λεπτομέρειες αυτών των κοινωνικών συμβολαίων. Τα όρια τους έχουν πράγματι τροποποιηθεί συνεχώς. Ωστόσο, η ανασκευή τους σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες δεν έχει προηγούμενο. Δεν είναι απλά το ότι το εύρος και η ταχύτητα των περικοπών είναι ασυνήθιστα μεγάλη. Είναι περισσότερο ότι η ανασκευή γίνεται από την πίσω πόρτα.Αντί να τίθεται ρητά ως επαναπροσδιορισμός του κοινωνικού συμβολαίου, που αλλάζει τα δικαιώματα των ανθρώπων και τον τρόπο που η κοινωνία καθορίζει τη νομιμοποίηση της, o διaμελισμός του κοινωνικού κράτους παρουσιάζεται ως τεχνοκρατική άσκηση "εξισορρόπησης λογιστικών βιβλίων". Στην πορεία η Δημοκρατία στειρώνεται και οι διαμαρτυρίες κατά των περικοπών απορρίπτονται.
Το παραπάνω κείμενο είναι απόσπασμα άρθρου του Ha-Joon Chang που αναρτήθηκε με τίτλο The root of Europe's riots στον ιστότοπο της εφημερίδας The Guardian στις 28.09.2012. Η μετάφραση είναι δική μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου