Αυτό που έχει παρουσιαστεί ως μια μάχη μεταξύ του ενάρετου και σκληρά εργαζόμενου Βορρά και του τεμπέλη και αδύναμου Νότου θα έπρεπε αντίθετα να απεικονίζεται ως μια τραπεζική κρίση. Αυτό είναι το κρίσιμο σημείο μιας νέας εργασίας που δημοσίευσε το κέντρο έρευνας για την κοινωνικο-πολιτισμική αλλαγή του Manchester. Ονομάζεται Deep Stall, και συγκρίνει την κατάρρευση της ευρωζώνης με ένα αεροπορικό δυστύχημα, βρίσκοντας μια μεγάλη διαφορά: ενώ όλοι στον κλάδο των αερομεταφορών – από τους επιβάτες μέχρι τους κατασκευαστές αεροσκαφών και τις αεροπορικές εταιρίες – έχουν έννομο συμφέρον να συνεχίσουν να πετούν τα αεροπλάνα, οι τράπεζες δεν έχουν αντίστοιχη δέσμευση ως προς την διατήρηση του υπόλοιπου χρηματοπιστωτικού συστήματος στη ζωή από τη στιγμή που εξοφληθούν.Το συμπέρασμα είναι σαφές: αντί να καταβάλλονται προσπάθειες να καταστραφούν οι ζωές των Νότιο-ευρωπαίων, ένας πολύ περισσότερο αποτελεσματικός τρόπος να αντιμετωπιστεί η κρίση της ηπείρου είναι να αναδιαρθρωθούν οι τράπεζες, και στη συνέχεια να χαλιναγωγηθούν αποτελεσματικά.
Το παραπάνω απόσπασμα είναι μέρος του κύριου άρθρου της εφημερίδας The Guardian που δημοσιεύτηκε με τίτλο Euro crisis: of morality and bankers στις 19.04.2012. Η μετάφραση είναι δική μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου