Πέμπτη 14 Απριλίου 2011

We can be Heroes just for one day: David Bowie, live and kicking!


Το διπλό live album του David Bowie A Reality Tour κυκλοφόρησε τον περασμένο Ιανουάριο –  προηγήθηκε το ομώνυμο dvd το 2004, και μεσολάβησαν αρκετές bootleg ηχογραφήσεις συναυλιών.

Ο λόγος που το υλικό αυτό προκάλει διαρκές ενδιαφέρον είναι η περίφημη περιοδεία του 2003-2004, από την οποία και προέρχεται. Όπως έχει παρατηρηθεί, οι αναδρομικές εκθέσεις ζωγράφων και γλυπτών συνιστούν ένα πλαίσιο αντίληψης των επιμέρους έργων τους ως ένα ενιαίο σώμα καλλιτεχνικής δημιουργίας πράγμα που ωστόσο δύσκολα μπορεί να συμβεί σε μια συναυλία. Από αυτή την άποψη, το A Reality Tour  αποτελεί εξαίρεση: πρόκειται για μια ιδιαίτερα εύστοχη, πρωτότυπη, και ενίοτε απρόβλεπτη, αναδρομή του μουσικού έργου έξι δεκαετιών από έναν από τους σημαντικότερους και πολύπλευρους καλλιτέχνες της εποχής μας.

Ο David Bowie ήταν και είναι πάντα ένας εξαιρετικός live μουσικός: και είναι εκεί, πάνω στη σκηνή και μπροστά στο κοινό, που η μουσική αποκτά τις αυθεντικές δημιουργικές της διαστάσεις. Το A Reality Tour είναι ακριβώς αυτό, αισθητικά και τεχνικά άρτιο, και κάτι ακόμα περισσότερο σημαντικό: ο David Bowie, 56 ετών την περίοδο της ηχογράφησης, διαθέτει το καλλιτεχνικό εκτόπισμα της ιδιοφυίας και της εμπειρίας του, αλλά και το πάθος και τη δύναμη που απαιτεί η μετουσίωση τους σε τέχνη.

Οι τελευταίες ημερομηνίες εκείνης της περιοδείας ακυρώθηκαν λόγω ενός προβλήματος υγείας. Ο David Bowie παραμένει καλλιτεχνικά ενεργός, ως προς τη μουσική μέσω συμμετοχών σε ηχογραφήσεις και συναυλίες. Το αν και πότε θα ακολουθήσει νέο album ή και περιοδεία παραμένει ασαφές – ωστόσο δεν έχει πάψει ποτέ να μας εκπλήσσει.

Μέχρι τότε λοιπόν, Heroes: ένα από τα καλύτερα κομμάτια, όχι μόνο του David Bowie αλλά και της rock μουσικής, στην καλύτερη live εκτέλεση που έχω ακούσει. Υπάρχει ένα σχόλιο που συμβαίνει να αποδίδει αυτό που ένιωσα την πρώτη φορά που το άκουσα: “Bowie belts outI, I will be king / And you, you will be queenlike his next breathe of life depends on it”. 

Ακριβώς αυτό δυναμώστε την ένταση.



 
I, I will be king
 
And you, you will be queen

Though nothing will drive them away

We can be Heroes just for one day

We can be us just for one day


4 σχόλια:

black symphony είπε...

Πολύ καλό!!!Το Ηeroes είναι πολύ δυνατό κομμάτι και αν και δεν έχω πολλές γνώσεις για τον Bowie σίγουρα είναι ένας από τους πιο πολύπλευρους καλλιτέχνες όπως αναφέρεις. Να υπενθυμίσω ότι υπάρχει και μία ακόμα εκτέλεση του Ηeroes, διαφορετική και πιο ρομαντική ερμηνευμένη από την Nicol Kidman και τον Ewan McGregor στην ταινία Moulin Rouge.

aris.cs είπε...

Έχεις δίκιο, και μου άρεσε πολύ που στο Moulin Rouge το Heroes χρησιμοποιείται τη στιγμή που η Satine ανταποκρίνεται στα συναισθήματα του Christian
(σε περίπτωση που κάποιος/κάποια δεν το έχει υπόψη του/της, δείτε το σημείο 2.11-3.21 στο
http://www.youtube.com/watch?v=Czs58qZZ780)

Και κάτι νομίζω επίσης ενδιαφέρον: έχει ειπωθεί ότι στην live εκτέλεση ο Bowie αρχίζει το κομμάτι με τους στίχους που χρησιμοποιήθηκαν στο Moulin Rouge
(http://www.mediadecay.com/2010/02/david-bowie-reality-tour-album-review/)
Δεν ξέρω φυσικά κατά πόσο πρόκειται για εσκεμένη αναφορά, θα μπορούσε να είναι και σύμπτωση. Σε κάθε περίπτωση, είναι εξαιρετικό!
Όσο για την studio version κυριολεκτικά δεν έχω λόγια, μού προκαλεί πάντα δέος:
http://www.youtube.com/watch?v=m3SjCzA71eM

Ανώνυμος είπε...

Το "Heroes" με αγγιζει πολυ κι εμενα,τοσο στην
στουντιο εκτελεση οσο και στο live.Eιναι παραξενο
κομματι-τοσο ευθραυστο και τοσο δυνατο μαζι.
Θα μπορουσε να γραφτει πανω σε τοιχους,σε σημαιες,ειναι μεγαλο οσο ο κοσμος,αυτη την αισθηση εχω.
Ναι συμφωνω οτι ο Bowie ειναι καταπληκτικος στη
σκηνη και οτι γενικα ειναι μια μοναδικη περι-
πτωση,τοσο ιδιοφυης,χαρισματικος και ξεχωριστος
που οπως λες"δεν παυει ποτε να μας εκπλησσει."
Μακαρι να μας εκπλησσει για πολλα πολλα χρονια
ακομα!
απο elastigirl.

aris.cs είπε...

Καλωσήλθες elastigirl!!!!! Έχω ακριβώς την ίδια αίσθηση με σένα για το Heroes, και επιπλέον η αναφορά σου στο ότι θα μπορούσε να γραφτεί σε τοίχους με έκανε να σκεφτώ το τείχος του Βερολίνου, όπου και δημιουργήθηκε το album το 1977...

I, I can remember
Standing, by the wall
And the guns, shot above our heads
And we kissed, as though nothing could fall