Κυριακή 31 Μαρτίου 2013
Τρίτη 26 Μαρτίου 2013
Παραβιάσεις δικαιωμάτων από την αστυνομία στην Ιερισσό
ΙΕΡΙΣΣΟΣ από realmedialive
Στο παραπάνω video η Κωνσταντίνα και η Μαριάνθη, δύο μαθήτριες από την Ιερισσό της Χαλκιδικής, βάζουν τα πράγματα στη θέση τους ως προς τους πρόσφατους "άθλους" της ελληνικής αστυνομίας στην περιοχή. Ως προς τις ανακρίσεις κατοίκων χωρίς την παρουσία δικηγόρων, και την λήψη δείγματος DNA υπό καθεστώς απειλών και εξαναγκασμού, αλλά και την χρήση δακρυγόνων εναντίον κατοίκων, υπήρξε δημόσια δήλωση της Διεθνούς Αμνηστίας.
Μπορείτε να δείτε το πρωτότυπο αγγλικό κείμενο που δημοσιεύτηκε στις 22 Μαρτίου 2013 στον κεντρικό διεθνή ιστότοπο της οργάνωσης, και την μετάφραση που ανάρτησε σήμερα το ελληνικό τμήμα, μέρος της οποίας παραθέτω παρακάτω.
Η Διεθνής Αμνηστία καλεί τις ελληνικές αρχές να διεξαγάγουν έγκαιρη, αμερόληπτη και αποτελεσματική έρευνα των ισχυρισμών για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων από την αστυνομία στην Ιερισσό της Χαλκιδικής κατά τον περασμένο μήνα. Μεταξύ άλλων, υπάρχουν ισχυρισμοί ότι η αστυνομία χρησιμοποίησε χημικές ερεθιστικές ουσίες εναντίον διαδηλωτών στην Ιερισσό με δυσανάλογο μη αναγκαίο τρόπο και προκαλώντας έτσι τραυματισμούς, ότι συγκεντρώθηκαν δείγματα DNA από κατοίκους με ακατάλληλο τρόπο, και ότι τα άτομα που ανακρίθηκαν από την αστυνομία, προφανώς ως ύποπτοι για πιθανή εμπλοκή σε εμπρησμό στον τόπο εργασιών της εταιρείας εξόρυξης Hellas Gold, στερήθηκαν πρόσβαση σε δικηγόρο πριν ή κατά τη διάρκεια της εξέτασης.Τον περασμένο χρόνο, πολλοί κάτοικοι της Ιερισσού και άλλων γύρω πόλεων είχαν διαμαρτυρηθεί εναντίον επιχείρησης εξόρυξης χρυσού στην περιοχή Σκουριές, στο βουνό Κάκαβος, και στις περιβαλλοντικές επιπτώσεις της επιχείρησης. Στις 17 Φεβρουαρίου 2013 έγινε εμπρηστική επίθεση στον τόπο των εργασιών της εταιρείας.Τις εβδομάδες που ακολούθησαν η αστυνομία κάλεσε για εξέταση περισσότερους από 100 κατοίκους της Ιερισσού και του κοντινού χωριού Μεγάλη Παναγιά σχετικά με την υπόθεση του εμπρησμού. Σε μία από τις περιπτώσεις, στις 20 Φεβρουαρίου 2013, δύο κάτοικοι μεταφέρθηκαν χωρίς της συγκατάθεσή τους στο αρχηγείο της αστυνομίας και κρατήθηκαν εκεί επί αρκετές ώρες χωρίς απαγγελία κατηγορίας, ενώ η αστυνομία, σύμφωνα με ισχυρισμούς, δήλωνε στους συγγενείς και τους δικηγόρους τους ότι δεν είχαν πληροφορίες σχετικά με το πού βρίσκονταν. Σύμφωνα με αναφορές, δεν επιτράπηκε η παρουσία δικηγόρων κατά την εξέταση των κατοίκων, παρόλο που το είχαν ζητήσει, και παρέμειναν στα αστυνομικά τμήματα επί αρκετές ώρες. Επιπλέον, οι δικηγόροι ανέφεραν ότι πολλοί από αυτούς τρομοκρατήθηκαν προκειμένου να δώσουν δείγμα DNA, καθώς τους είπαν ότι θα βρίσκονταν αντιμέτωποι με κατηγορίες για ανυπακοή εάν αρνούνταν να δώσουν το DNA τους και ότι θα τους κρατούσαν περισσότερο χρόνο, και δέχτηκαν και/ή άλλες απειλές. Στους κατοίκους των οποίων το DNA αποκτήθηκε στη συνέχεια, σύμφωνα με αναφορές, δόθηκε ένα χαρτί προς υπογραφή, βάσει του οποίου έδιναν τη συγκατάθεσή τους. Δέκα κάτοικοι που αρχικά αρνήθηκαν να δώσουν DNA, σύμφωνα με ισχυρισμούς, εξαναγκάστηκαν να το κάνουν. Κάποιοι από τους κατοίκους, επίσης, ισχυρίστηκαν ότι υπέστησαν κακομεταχείριση κατά τη διάρκεια της εξέτασής τους.Επιπλέον, μεταξύ εκείνων που κλήθηκαν από την αστυνομία για εξέταση, ήταν δύο ανήλικες μαθήτριες. Στις ανήλικες, σύμφωνα με αναφορές, δεν επιτράπηκε πρόσβαση σε δικηγόρο και/ή η παρουσία των γονιών τους κατά τη διάρκεια της εξέτασης.Η Διεθνής Αμνηστία θα ήθελε να εκφράσει τις πιο βαθιές της ανησυχίες σχετικά με τους ισχυρισμούς αυτούς, μεταξύ άλλων, τους ισχυρισμούς που αφορούν τον τρόπο απόκτησης των δειγμάτων DNA. Η Σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης για την Προστασία των Ατόμων αναφορικά με την Αυτόματη Επεξεργασία Προσωπικών Δεδομένων, στην οποία συμμετέχει η Ελλάδα, δηλώνει, μεταξύ άλλων, ότι «τα προσωπικά δεδομένα που υποβάλλονται σε αυτόματη επεξεργασία πρέπει να αποκτώνται και να υφίστανται επεξεργασία δίκαια και νόμιμα». Ωστόσο, η Διεθνής Αμνηστία ανησυχεί για το γεγονός ότι στους ανθρώπους αυτούς δεν επιτράπηκε πρόσβαση σε δικηγόρους, παρά το γεγονός ότι πράξεις όπως η συλλογή δειγμάτων DNA φέρεται να δηλώνουν ότι η μεταχείρισή τους είναι αντίστοιχη με τη μεταχείριση υπόπτων σε εν εξελίξει ποινική έρευνα.
Τετάρτη 20 Μαρτίου 2013
Αθώωση των φυλακισμένων οροθετικών γυναικών
Barbara Kruger, All Violence is an Illustration of a Pathetic Stereotype, 1991 [arthistoryarchive.com]
12 Μαρτίου αποφυλακίζονται οι τελευταίες 5 από τις 27 γυναίκες που διαπομπεύθηκαν και φυλακίστηκαν στις αρχές Μαίου, μετά την παμψηφεί αθωωτική απόφαση του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου στις 11 Μαρτίου. Άλλες 16 είχαν ήδη αποφυλακιστεί αφού η κακουργηματική κατηγορία δεν άντεξε ούτε στα δικαστικά συμβούλια και κατέπεσε σε πλημμέλημα για το οποίο θα δικαστούν ελεύθερες.
Έτσι, κλείνει ο κύκλος των φυλακισμένων οροθετικών γυναικών, ενώ έχει ανοίξει εδώ και μήνες ο κύκλος της «επόμενης μέρας» για όσες αποφυλακίστηκαν σταδιακά, εδώ και μερικούς μήνες, αφού καταρρίφθηκαν όλες οι βαριές κατηγορίες εναντίον τους, που δεν μπόρεσαν να σταθούν σε κανένα δικαστήριο.
[...]Θύματα της τοξικοεξάρτησης πριν τη διαπόμπευσή τους, έχουν σήμερα να πολεμήσουν και ενάντια στις επιπτώσεις της διαπόμπευσής τους, της βαρύτατης παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους και της απόρριψής τους από μια πολιτεία που θυσίασε με τον πιο βάρβαρο τρόπο τα ανθρώπινα δικαιώματα 27 οροθετικών και τοξικοεξαρτημένων γυναικών στην προεκλογική εκστρατεία του διδύμου «Λοβέρδου-Χρυσοχοίδη», και στην προσπάθεια να καθησυχάσουν τους πορνοπελάτες με το «επιχείρημα» της «απόσυρσης» από τις πιάτσες των «εκδιδομένων γυναικών», των φορέων του ΗΙV/AIDS. Ότι οι γυναίκες αυτές εκδίδονταν δεν αποδείχθηκε ποτέ, και δεν το δέχθηκε κανένα δικαστήριο.[...]
Τέλος, επαναλαμβάνουμε τα αιτήματα που είχαμε εξαρχής θέσει [...]:
- Αποζημίωση όσων φυλακίστηκαν αδίκα και εντελώς αβάσιμα για ηθική βλάβη.
- Ποινική δίωξη όσων συνέργησαν ή έχουν τη διοικητική ευθύνη στη σωρεία παρανομιών που καταγράφηκαν.
- Άμεση κατάργηση της υγειονομικής διάταξης «Ρυθμίσεις που αφορούν στον περιορισμό της διάδοσης λοιμωδών νοσημάτων» που με το σαθρό πρόσχημα προστασίας της δημόσιας υγείας, έχει σαν αποτέλεσμα την ποινικοποίηση των όποιων ασθενών
- Προστασία όσων γυναικών είναι θύματα διακίνησης και εμπορίας ανθρώπων (trafficking).
- Ένταξη όσων γυναικών το επιθυμούν σε κοινωνικές δομές στήριξης (π.χ. ξενώνες, συμβουλευτικά/θεραπευτικά προγράμματα).
- Καθολικη, ελεύθερη και δωρεάν πρόσβαση στο σύστημα υγείας για όλες, ντόπιες και μετανάστριες.
Κυριακή 17 Μαρτίου 2013
David Harvey: καπιταλισμός και κρίση
Poster: Luba Lukova [paperinkvoice]
Ένα από τα πλέον ενδιαφέροντα κείμενα για την κρίση είναι κατά τη γνώμη μου η συνέντευξη που έδωσε ο David Harvey, Διακεκριμένος Καθηγητής Ανθρωπολογίας και Γεωγραφίας στο City University της Νέας Υόρκης, στους Marco Berlinguer και Hilary Wainwright, και δημοσιεύτηκε το 2009 στο βρετανικό περιοδικό Red Pepper με τίτλο Their Crisis, Our Challenge. Μεταφράζω παρακάτω ορισμένα χαρακτηριστικά αποσπάσματα, ενώ για το ίδιο θέμα μπορείτε επίσης να δείτε την ομιλία του David Harvey στο πλαίσιο της RSA με τίτλο The Crises of Capitalism.
Μια από [...] [τις] βασικές αρχές [του νεοφιλελευθερισμού] [...] ήταν ότι η κρατική εξουσία πρέπει να προστατεύει τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα με κάθε κόστος. Αυτή είναι η αρχή που εκπονήθηκε στη κρίση της πόλης της Νέας Υόρκης στα μέσα της δεκαετίας του 1970, και προσδιορίστηκε διεθνώς για πρώτη φορά όταν το Μεξικό απείλησε να κυρήξει πτώχευση το 1982. Αυτό θα κατέστρεφε τις επενδυτικές τράπεζες της Νέας Υόρκης, οπότε το Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ και το ΔΝΤ συνδυάστηκαν για τη διάσωση του Μεξικού. Όμως κάνοντας αυτό επέβαλαν λιτότητα στο Μεξικανικό λαό. Με άλλα λόγια, προστάτευσαν τις τράπεζες και κατέστρεψαν τους ανθρώπους - και αυτή έχει γίνει η συνήθης πρακτική στο ΔΝΤ από τότε. Η τρέχουσα διάσωση είναι η ίδια παλιά ιστορία, για μια ακόμη φορά, αλλά [σε] μεγαλύτερη [κλίμακα].[...]Το οποίο σημαίνει ότι δεν πρόκειται να βγούμε από αυτή την κρίση με μια κρίση της καπιταλιστικής τάξης· πρόκειται να βγούμε από αυτήν με μία πολύ μεγαλύτερη ισχυροποίηση [consolidation] της καπιταλιστικής τάξης από ό,τι έχει υπάρξει στο παρελθόν.[...]Πολλοί στη Wall Street ακμάζουν αυτή τη στιγμή. Η εταιρία Lazard's, επειδή ειδικεύεται σε συγχωνεύσεις και εξαγορές, βγάζει πάρα πολλά χρήματα. Μερικοί άνθρωποι θα καούν, αλλά συνολικά πρόκειται για μια τεράστια ενοποίηση [consolidation] οικονομικής δύναμης. Υπάρχει μια φοβερή φράση από τον Andrew Mellon (τραπεζίτης των ΗΠΑ, γραμματέας του Υπουργείου Οικονομικών 1921-1932), ο οποίος είπε ότι σε μια κρίση τα περιουσιακά στοιχεία επιστρέφουν στους δικαούχους τους. Η οικονομική κρίση είναι ένας τρόπος εξορθολογισμού αυτού που είναι παράλογο - για παράδειγμα, η τεράστια [οικονομική] συντριβή στην Ασία το 1997-98 οδήγησε σε ένα νέο μοντέλο καπιταλιστικής ανάπτυξης. Οι διασπάσεις οδηγήσούν σε αναδιαμόρφωση, [σε] μια νέα μορφή ταξικής εξουσίας.[...]Το αν μπορούμε να βγούμε από αυτή την κρίση με διαφορετικό τρόπο εξαρτάται κατά πολύ από την ισορροπία των ταξικών δυνάμεων. [...] Ο χρηματοοικονομικός καπιταλισμός θα μπορούσε να επιβιώσει της κρίσης, αλλά το αν το κάνει εξαρτάται εξ ολοκλήρου από το βαθμό στον οποίο θα υπάρξει λαϊκή εξέγερση ενάντια σε αυτό που συμβαίνει, και μια πραγματική ώθηση για να προσπαθήσουμε να αναδιαμορφώσουμε το τρόπο που λειτουργεί η οικονομία.[...]
Ο όρος «εθνική διάσωση [national bail-out]» είναι [...] ανακριβής, επειδή δεν διασώζουν το σύνολο του υφιστάμενου χρηματοπιστωτικού συστήματος - διασώζουν τις τράπεζες, την καπιταλιστική τάξη, συγχωρώντας τα χρέη τους, τα παραπτώματά τους , και μόνο τα δικά τους.
Tα χρήματα πηγαίνουν στις τράπεζες, αλλά όχι στους ιδιοκτήτες σπιτιών που υφίστανται κατασχέσεις, πράγμα έχει αρχίσει να δημιουργεί θυμό. Και οι τράπεζες χρησιμοποιούν τα χρήματα όχι για να δανείσουν κανέναν, αλλά για να αγοράσουν άλλες τράπεζες. Ισχυροποιούν την εξουσία τους.[...]
Αυτό που νομίζω ότι συμβαίνει αυτή τη στιγμή είναι ότι ψάχνουν για ένα νέο χρηματοοικονομικό πλαίσιο που μπορεί να λύσει το πρόβλημα όχι για τους εργαζόμενους αλλά και για την καπιταλιστική τάξη. [...] Το μόνο πράγμα που θα τους ένοιαζε είναι το αν εξεγερθούμε. Και μέχρι να εξεγερθούμε πρόκειται να επανασχεδιάζουν το σύστημα σύμφωνα με τα δικά τους ταξικά συμφέροντα.
Πέμπτη 14 Μαρτίου 2013
Τρίτη 12 Μαρτίου 2013
Ένα τραγούδι για αυτούς που δεν τα κατάφεραν
Dead End Kings: το πρόσφατο album των Katatonia έχει τύχει ευρείας αναγνώρισης, συμπεριλαμβανομένων διθυραμβικών κριτικών στο BBC και την εφημερίδα The Guardian. Αν και είναι ενδιαφέρον να βλέπει κανείς συμβατικούς ιστοτόπους να αναγνωρίζουν ότι υπάρχει πολύ σημαντικότερη μουσική από το συνηθισμένο πακέτο επιτήδευσης και ρηχότητας, νομίζω ότι αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία εξακολουθεί να περνάει απαρατήρητο. Και είναι από αυτή την άποψη χαρακτηριστική η απάντηση που έδωσε ο συνιδρυτής και κιθαρίστας του συγκροτήματος Anders Nyström όταν ρωτήθηκε σε συνέντευξη στον ιστότοπο Metalship τι σημαίνει ο τίτλος του album (δική μου έμφαση):
Το Dead End Kings αντιπροσωπεύει πλήρως την αξία των συνθέσεων των Jonas Renkse και Anders Nyström και ο ήχος του ενσωματώνει έντονα progressive στοιχεία· πάνω απ' όλα όμως αποτελεί έκφραση της νοοτροπίας που περιγράφεται στο παραπάνω απόσπασμα. Οι Katatonia είναι από τους πρωτοπόρους του doom metal/gothic rock, έχοντας συμβάλει στην καλλιτεχνική ακεραιότητα του είδους και τη μουσική του εξέλιξη κατά τη διάρκεια των τελευταίων δύο δεκαετιών. Και από αυτή την άποψη, το Dead End Kings είναι μια εναλλακτική εκδοχή της επιτυχίας, εννοούμενη ως ικανότητα να είναι κανείς δημιουργικός με τους δικούς του όρους.
Υπαινίσσεται τη θέση που βρισκόμαστε σήμερα στη ζωή και την καριέρα μας. Συνεχίζουμε για πάνω από 20 χρόνια τώρα, το οποίο είναι πράγματι μεγάλο χρονικό διάστημα. Και εξαιτίας αυτού του γεγονότος πολλοί άνθρωποι περιμένουν από εμάς να είμαστε πιο επιτυχημένοι από άποψη φήμης και χρημάτων. Αυτό που δεν συνειδητοποιούν είναι ότι και μόνο το να κρατάει κανείς ένα συγκρότημα ζωντανό εδώ και 20 χρόνια είναι η επίτευξη της επιτυχίας, και επίσης το να ακολουθεί σταθερά το δικό του όραμα, χωρίς να συμβιβάζεται και να συμμορφώνεται με τις απαιτήσεις και τις προσδοκίες των άλλων ανθρώπων, τον καθιστά βασιλιά σε αυτό που οι άνθρωποι θα όριζαν απλά ως αδιέξοδο.
Το Dead End Kings αντιπροσωπεύει πλήρως την αξία των συνθέσεων των Jonas Renkse και Anders Nyström και ο ήχος του ενσωματώνει έντονα progressive στοιχεία· πάνω απ' όλα όμως αποτελεί έκφραση της νοοτροπίας που περιγράφεται στο παραπάνω απόσπασμα. Οι Katatonia είναι από τους πρωτοπόρους του doom metal/gothic rock, έχοντας συμβάλει στην καλλιτεχνική ακεραιότητα του είδους και τη μουσική του εξέλιξη κατά τη διάρκεια των τελευταίων δύο δεκαετιών. Και από αυτή την άποψη, το Dead End Kings είναι μια εναλλακτική εκδοχή της επιτυχίας, εννοούμενη ως ικανότητα να είναι κανείς δημιουργικός με τους δικούς του όρους.
Η οπτική αισθητική του album οφείλεται στον αξιόλογο εικονογράφο και μακροπρόθεσμο συνεργάτη του συγκροτήματος Travis Smith· μπορείτε να δείτε τη δουλειά του εδώ. Και ο τίτλος αυτής της ανάρτησης είναι φυσικά αναφορά στους στίχους του Ambitions, μιας από τις κορυφαίες στιγμές του Dead End Kings.
Hear my thin voice
Hear my words fall down
See my ambitions fade out
Had so much better times
At night walking on the tracks
Change my perspective
Idle hands with wounds and cracks
Stale, ineffective
But past the veil
The memories of things
Still so in love with you
So dense this strife, kicked the life
I feel this weight upon my heart
Indecision
Sow the seed
Aspiration is never within reach
At night there is no other view
Sing a song for the ones who never made it
In the ward under yellow lights
Under linden trees I am
Hear my words fall down
See my ambitions fade out
Had so much better times
At night walking on the tracks
Change my perspective
Idle hands with wounds and cracks
Stale, ineffective
But past the veil
The memories of things
Still so in love with you
So dense this strife, kicked the life
I feel this weight upon my heart
Indecision
Sow the seed
Aspiration is never within reach
At night there is no other view
Sing a song for the ones who never made it
In the ward under yellow lights
Under linden trees I am
Τransparent αnd led to believe
Τhat things would change if I go away
The lowering sky under which we go
So dense this strife, kicked the life
I feel this weight upon my heart
Hear my thin voice
Hear my words fall down
See my ambitions fade out
Had so much better times
Constant noise behind the overcoming
I had no choice but to rearrange
The scar is open
I am not allowed to understand
I take it as you're not coming back
Indecision
Sow the seed
Aspiration is never within reach
At night there is no other view
Sing a song for the ones who never made it
See my ambitions fade out
Had so much better times
The lowering sky under which we go
So dense this strife, kicked the life
I feel this weight upon my heart
Hear my thin voice
Hear my words fall down
See my ambitions fade out
Had so much better times
Constant noise behind the overcoming
I had no choice but to rearrange
The scar is open
I am not allowed to understand
I take it as you're not coming back
Indecision
Sow the seed
Aspiration is never within reach
At night there is no other view
Sing a song for the ones who never made it
See my ambitions fade out
Had so much better times
Πέμπτη 7 Μαρτίου 2013
Σάββατο 2 Μαρτίου 2013
Η 'διαπαιδαγώγηση' του μίσους
Robert Morris, Blind Time II, #45, 1976 artnet.com
Η διοργάνωση νεοναζιστικής προπαγάνδας σε ανήλικα παιδιά εύλογα προκάλεσε αντιδράσεις, ωστόσο δεν αποτελεί έκπληξη. Έχει προηγηθεί μεθοδευμένη προσπάθεια στρατολόγησης μαθητών, αλλά και άσκησης πίεσης στην εκπαιδευτική διαδικασία· δείτε ενδεικτικά τις αναρτήσεις στο The Press Project, το tvxs, την βρετανική εφημερίδα The Independent (ελληνική μετάφραση), το Βήμα, την Καθημερινή, την Εφημερίδα των Συντακτών, και επίσης τον ιστότοπο του Αντιφασιστικού Μετώπου Παιδείας. Η στόχευση των νεοναζί στους νέους λοιπόν κάθε άλλο παρά συμπτωματική είναι: πρόκειται για στρατηγική επιλογή, με μοντέλο αντίστοιχα εγχειρήματα των Ναζί στη Γερμανία και φασιστικών οργανώσεων του παρελθόντος, και είναι απαραίτητο να αντιμετωπιστεί ως τέτοια. Ως προς αυτά τα μοντέλα είναι νομίζω κατατοπιστικό το άρθρο της Μαρίνα Βήχου που αναρτήθηκε σήμερα στο tvxs με τίτλο "Τα πρότυπα παιδαγωγικής της Χρυσής Αυγής" και παραθέτω στην ολότητά του παρακάτω:
Πριν απο δυόμιση χρόνια, λίγο πριν τις δημοτικές εκλογές του 2010 έτυχε να περνάω με μια Βρετανίδα δημοσιογράφο από την πλατεία Αττικής, "ξεναγώντας" την στα κατορθώματα της ΧΑ στις υποβαθμισμένες περιοχές της Αθήνας. Ηταν Κυριακή 4 η ώρα το μεσημέρι και υπήρχε ελάχιστος κόσμος στην πλατεία, με εξαίρεση μια παρέα αγοριών των τελευταίων τάξεων του Δημοτικού, που καθόντουσαν σε ένα παγκάκι, έχοντας από πίσω τους 3-4 έφηβους 16-18 χρονών.
Καθώς διασχίζαμε την πλατεία έπεσε στην αντίληψη μας ότι οι πιτσιρικάδες κρατούσαν στα χέρια τους ξύλα, μικρά σχετικά στο μήκος. Μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου και προφανώς μετά από σύνθημα που τους έδωσαν οι μεγαλύτεροι "καθοδηγητές" τους οι πιτσιρικάδες πετάχτηκαν και άρχισαν να κυνηγάνε με κραυγές , πετώντας του τα ξύλα έναν φουκαρά πακιστανό, που έτυχε να περνάει από το πεζοδρόμιο, έξω δηλαδή από τα "σύνορα" της "απελευθερωμένης" αυτής πλατείας. Ηταν η ρατσιστικη διαπαιδαγώγηση που είχαν πάρει από τους μεγαλύτερους τους που έκανε αυτά τα παιδιά να εξοικιώνονται με την ρατσιστική βία σαν να είναι ένα είδος παιχνιδιού, που τα ίδια βέβαια δεν συνειδητοποιούσαν τις συνέπειες του στην μετέπειτα ζωή τους.
Από την εποχή εκείνη, αλλά κυρίως από την εκλογή των βουλευτών της ΧΑ στο ελληνικό Κοινοβούλιο η ελληνική κοινωνία γίνεται καθημερινά μάρτυρας ρατσιστικών επιθέσεων, όπου οι θύτες στις περισσότερες περιπτώσεις είναι νεαροί άνδρες, που οπλισμένοι με σουγιάδες, πτυσσόμενα στιλέτα και ρόπαλα επιτίθενται εναντίον ανυπεράσπιστων μεταναστών, κάποιες φορές τραυματίζοντας τους θανάσιμα. Είναι εντυπωσιακό το πόσο έχει αυξηθεί τους τελευταίους μήνες το φαινόμενο, σε σημείο να αναρωτιέται κανείς, ανεξάρτητα από το κατά πόσο η ρατσιστικη προπαγάνδα της ΧΑ έχει βρεί ευήκοα ώτα σε ένα κομμάτι της νεολαίας, κρύβεται και κάτι πολύ περισσότερο εφιαλτικό.
Από το να αποδέχεται κάποιος την ρατσιστική θεωρία για ανώτερες και κατώτερες φυλές μέχρι το να οπλίζεται και να βγαίνει για κυνήγι η απόσταση είναι μεγάλη. Εκτός εάν το "κυνήγι" αυτό αποτελεί μέρος μιας διαδικασίας αποδοχής. Οπως δηλαδή για τους πιτσιρικάδες της πλατείας Αττικής το κυνήγι του πακιστανού μετανάστη ήταν η προϋπόθεση της αναγνώρισης τους από τους μεγαλύτερους τους, ότι δηλαδή έχουν γίνει "άντρες", τίποτα δεν μπορεί να αποκλείσει ότι για ένα μέρος των νέων που ασκούν ρατσιστική βία εναντίον συνανθρώπων τους αυτό αποτελεί και την προϋπόθεση της ένταξης τους στην Φάλαγγα της ΧΑ.
Είναι ενδιαφέρον στο σημείο αυτό να δούμε πως ο Χίτλερ (ο Αγών μου τ. Β σελ. 61) έβλεπε τον ρόλο της εκπαίδευσης των νέων "...αφού λοιπόν η εκπαίδευση θα έχει κατορθώσει να δημιουργήσει στην εύπλαστη παιδική σκέψη το εθνικιστικό συναίσθημα, χάρη στον κατάλληλο φωτισμό των ηρωικών προγόνων του έθνους , θα της εμφυσήσει και την εξής σιδερένια αρχή: όποιος αγαπά το λαό του θα αποδείξει την αγάπη του αυτή μόνο με τις θυσίες που είναι σε θέση να υποστεί για χάρη του. Το να ζητοκραυγάζεις μονάχα, δεν σου δίνει το δικαίωμα, ούτε σε καθιερώνει πατριώτη. Δεν φτάνει απλά να διακηρύσσεις πως είσαι. Πρέπει πίσω από την ευγενική προσπάθεια υπεράσπισης της ύπαρξης και της καθαρότητας της ράτσας να υπάρχει η προοπτική ότι θα φροντίσεις για την υπεράσπιση ολόκληρης της ράτσας...".
Ενδεικτικό εξ άλλου για τις μεθόδους που υιοθετεί η ΧΑ είναι και ο τρόπος δράσης ενός φασιστικού κόμματος, που έδρασε στην Ρουμανία από το 1927 μέχρι το 1945, με την ονομασία "Λεγεώνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ" ή "Σιδηρά Φάλαγγα" και το οποίο στις εκλογές του 1937 έφθασε να γίνει το τρίτο κόμμα με 15,5 τα εκατό των ψήφων . Για τον ιδρυτή του Κορνήλιο Κοντρεάνου, πρόσφατα (25/1/2013) γράφτηκε διθύραμβος στην ιστοσελίδα της ΧΑ, όπου χαρακτηρίζεται "μεγαλειώδης, αλησμόνητος, με ηρωική ζωή και αγέρωχο θάνατο".
Το κόμμα αυτό ουσιαστικά λειτουργούσε σαν παραστρατιωτική οργάνωση, με καθαρά στρατιωτική δομή και με άξονες τον εθνικισμό, την Ορθοδοξία και τον Αντισημιτισμό. Ο αρχηγός του ήταν ισόβιος, με τον τίτλο του "καπιτάν" και τα ίδια τα μέλη της οργάνωσης θεωρούσαν τον εαυτό τους σαν μιά "οργάνωση μαχητών έτοιμη για πόλεμο και θάνατο", κάτι σαν τους ιππότες των Σταυροφοριών. Τα μέλη της, αφού πέρναγαν από ένα δοκιμαστικό στάδιο, που διαρκούσε 3 χρόνια έδιναν όρκο στον ηγέτη της οργάνωσης για πλήρη και άνευ όρων αφοσίωση, η δε δομή της οργάνωσης ακολουθούσε την δομή, τους κανόνες και την εκπαίδευση μιας στρατιωτικής οργάνωσης.
Για να γίνει κάποιος λεγεωνάριος έπρεπε να περάσει μιά σειρά δοκιμασιών, γιατί σύμφωνα με τα λόγια του ίδιου του Κοντρεάνου "χωρίς την δοκιμασία του πόνου, της ανδρείας και της πίστης δεν μπορεί κάποιος να γίνει Λεγεωνάριος" και επίσης υπογράμμιζε ότι "ο Λεγεωνάριος αγαπά τον θάνατο, καθώς με το αίμα του φτιάχνεται το τσιμέντο της μελλοντικής Ρουμανίας". Ο φανατισμός των Λεγεωνάριων ήταν τέτοιος που οδήγησε στην δημιουργία "αποσπασμάτων θανάτου", που τα μέλη τους στέλνονταν σε επιθέσεις αυτοκτονίας , αυτοί δε που θυσίασαν έτσι την ζωή τους χαρακτηρίζονταν "μάρτυρες" της οργάνωσης. Μεταξύ δε αυτών των επιθέσεων αυτοκτονίας ήταν και αυτή κατά του Πρωθυπουργού της Ρουμανίας Ντούκα στις 29 Δεκεμβρίου του 1933.
Τραγικό για την Ρουμανία ήταν ότι το 1937, μετά από 10 χρόνια δράσης το κόμμα αυτό πήρε το 15,5 τα εκατό των ψήφων και είχε 270.000 εγγεγραμμένα μέλη. Ο ίδιος ο Κοντρεάνου έδινε ιδιαίτερη σημασία στην εκπαίδευση, χαρακτηρίζοντας την οργάνωση του "μεγάλο πνευματικό σχολείο, για την δημιουργία του Νέου Ανθρώπου και του Αναγεννημένου Εθνους". Αν κρίνουμε πάντως από τα γραπτά του Φυρερισκου της ΧΑ (31/12/2012 άρθρο στην ιστοσελίδα της ΧΑ) "στόχος μας είναι η νίκη και η απελευθέρωση του Γένους. Η αποδοχή μας από τον Λαό προέρχεται από την Φυλετική Ψυχή , από το ένστικτο επιβίωσης ενός λαού σε κατάσταση κρίσεως. Ερχονται μέρες λαμπρές, μέρες σκληρές, που θα μετρήθουν οι Ανθρωποι με την Ιστορία και έχουμε καθήκον να φανούμε αντάξιοι της ευλογίας που μας έταξε η μοίρα" το στοιχείο του μεσσιανικού εθνικισμού έρχεται απροκάλυπτα.
Το ζητούμενο είναι κατά πόσο ένα κράτος που διατηρεί κάποια στοιχεία δημοκρατικότητας μπορεί να ανέχεται να διαπαιδαγωγούνται παιδιά σε τέτοιες ιδέες και πρακτικές.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)