Ένα μπαλκόνι που γέμισε τριαντάφυλλα

Μου αρέσουν πολύ τα φυτά, αλλά μέχρι πρόσφατα δεν είχα κανένα. Στο σπίτι που μένω επικρατεί ακριβώς αυτό που ονομάζεται αντίξοες καιρικές συνθήκες. Το χειμώνα το κρύο είναι ιδιαίτερα έντονο και το μπαλκόνι είναι εκτεθειμένο στη βροχή και τους πανίσχυρους βόρειους ανέμους. Είναι περισσότερο σα να βρίσκεται κανείς στο κατάστρωμα ενός πλοίου μεσοπέλαγα, παρά σε διαμέρισμα μιας πόλης όπως η Αθήνα. Το καλοκαίρι πάλι, για τον ίδιο λόγο καίγεται ο τόπος. Ποιο φυτό θα μπορούσε να επιβιώσει σε τέτοιες συνθήκες;

Αυτό που βλέπετε στη φωτογραφία. 

Εμφανίστηκε ξαφνικά μπροστά μου, στην έξοδο ενός super market. Υπήρχαν ράφια με φυτά εκεί, μεταξύ των οποίων πολλές μίνι τρανταφυλλιές, κόκκινες λευκές, και κίτρινες. Η μία σε χειρότερη κατάσταση από την άλλη, σχεδόν ξερές. Εκτός από αυτήν, που έμοιαζε να αντέχει, αν και όχι για πολύ ακόμα. Και για αυτό φαντάζομαι ότι το αποφάσισα. Για να γλιτώσει από εκείνο το μέρος.

Ήταν επίσης χαρακτηριστική περίπτωση φυτού όπως το αντιλαμβάνεται και το παράγει ένα φυτώριο, δηλαδή απλώς και μόνο ως εμπόρευμα.  Φυτεμένη σε μικροσκοπική γλάστρα και γεμισμένη με λίπασμα για να μεγαλώσει γρήγορα, ήταν ήδη σε κατάσταση ασφυξίας, πνιγμένη από τις ίδιες της τις ρίζες. Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να τη μεταφυτεύσω σε μεγαλύτερη γλάστρα. Της άρεσε αυτό. Της άρεσε και το μπαλκόνι, αν και ακόμα τρέχω να τη σώσω όταν ο καιρός αγριεύει. Μέχρι σήμερα την φροντίζω όσο καλύτερα μπορώ. Λίπασμα δεν της έχω βάλει.

Όταν ήρθε  στο σπίτι τον Ιανουάριο, είχε τρία μπουμπούκια αμφίβολης βιωσιμότητας. Σε έξι εβδομάδες έκανε είκοσι δύο λουλούδια. Ύστερα σταμάτησε την ανθοφορία και άρχισε να αναπτύσεται. Ραγδαία.  Μια φίλη μού είπε πως όταν φροντίζεις ένα φυτό εκείνο σου το ανταποδίδει. Ευγενική σκέψη, αλλά υπέρμετρα ανθρωποκεντρική. 

Αυτή η δουλειά γίνεται ακατάπαυστα: μπουμπούκια, και ύστερα λουλούδια, και ύστερα ακόμα περισσότερα μπουμπούκια, και ύστερα ακόμα περισσότερα λουλούδια. Και μετά κλαδιά, μεγαλύτερα και ψηλότερα κλαδιά, και πιο πολλά φύλα, και πιο πολλά αγκάθια. Και μετά πάλι μπουμπούκια, και μετά πάλι λουλούδια, ξανά και ξανά.  Όλη της η ενέργεια και όλος της ο χρόνος σε αυτό αφιερώνεται.

Και όλους αυτούς τους μήνες που ασχολούμαι μαζί της, έχω αναρωτηθεί πολλές φορές, εμείς σε τι ακριβώς αφιερώνουμε όλο το χρόνο και την ενέργεια μας;