Η 'διαπαιδαγώγηση' του μίσους

Robert Morris, Blind Time II, #45, 1976 artnet.com

Η διοργάνωση νεοναζιστικής προπαγάνδας σε ανήλικα παιδιά εύλογα προκάλεσε αντιδράσεις, ωστόσο δεν αποτελεί έκπληξη. Έχει προηγηθεί μεθοδευμένη προσπάθεια στρατολόγησης μαθητών, αλλά και άσκησης πίεσης στην εκπαιδευτική διαδικασία· δείτε ενδεικτικά τις αναρτήσεις στο The Press Project, το tvxs, την βρετανική εφημερίδα The Independent (ελληνική μετάφραση), το Βήμα, την Καθημερινή, την Εφημερίδα των Συντακτών, και επίσης τον ιστότοπο του Αντιφασιστικού Μετώπου Παιδείας. Η στόχευση των νεοναζί στους νέους λοιπόν κάθε άλλο παρά συμπτωματική είναι: πρόκειται για στρατηγική  επιλογή, με μοντέλο αντίστοιχα εγχειρήματα των Ναζί στη Γερμανία και φασιστικών οργανώσεων του παρελθόντος, και είναι απαραίτητο να αντιμετωπιστεί ως τέτοια. Ως προς αυτά τα μοντέλα είναι νομίζω κατατοπιστικό το άρθρο της Μαρίνα Βήχου που αναρτήθηκε σήμερα στο tvxs με τίτλο "Τα πρότυπα παιδαγωγικής της Χρυσής Αυγής" και παραθέτω στην ολότητά του παρακάτω:

Πριν απο δυόμιση χρόνια, λίγο πριν τις δημοτικές εκλογές του 2010 έτυχε να περνάω με μια Βρετανίδα δημοσιογράφο από την πλατεία Αττικής, "ξεναγώντας" την στα κατορθώματα της ΧΑ στις υποβαθμισμένες περιοχές της Αθήνας. Ηταν Κυριακή 4 η ώρα το μεσημέρι και υπήρχε ελάχιστος κόσμος στην πλατεία, με εξαίρεση μια παρέα αγοριών των τελευταίων τάξεων του Δημοτικού, που καθόντουσαν σε ένα παγκάκι, έχοντας από πίσω τους 3-4 έφηβους 16-18 χρονών. 

Καθώς διασχίζαμε την πλατεία έπεσε στην αντίληψη μας ότι οι πιτσιρικάδες κρατούσαν στα χέρια τους ξύλα, μικρά σχετικά στο μήκος. Μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου και προφανώς μετά από σύνθημα που τους έδωσαν οι μεγαλύτεροι "καθοδηγητές" τους οι πιτσιρικάδες πετάχτηκαν και άρχισαν να κυνηγάνε με κραυγές , πετώντας του τα ξύλα έναν φουκαρά πακιστανό, που έτυχε να περνάει από το πεζοδρόμιο, έξω δηλαδή από τα "σύνορα" της "απελευθερωμένης" αυτής πλατείας. Ηταν η ρατσιστικη διαπαιδαγώγηση που είχαν πάρει από τους μεγαλύτερους τους που έκανε αυτά τα παιδιά να εξοικιώνονται με την ρατσιστική βία σαν να είναι ένα είδος παιχνιδιού, που τα ίδια βέβαια δεν συνειδητοποιούσαν τις συνέπειες του στην μετέπειτα ζωή τους.

Από την εποχή εκείνη, αλλά κυρίως από την εκλογή των βουλευτών της ΧΑ στο ελληνικό Κοινοβούλιο η ελληνική κοινωνία γίνεται καθημερινά μάρτυρας ρατσιστικών επιθέσεων, όπου οι θύτες στις περισσότερες περιπτώσεις είναι νεαροί άνδρες, που οπλισμένοι με σουγιάδες, πτυσσόμενα στιλέτα και ρόπαλα επιτίθενται εναντίον ανυπεράσπιστων μεταναστών, κάποιες φορές τραυματίζοντας τους θανάσιμα. Είναι εντυπωσιακό το πόσο έχει αυξηθεί τους τελευταίους μήνες το φαινόμενο, σε σημείο να αναρωτιέται κανείς, ανεξάρτητα από το κατά πόσο η ρατσιστικη προπαγάνδα της ΧΑ έχει βρεί ευήκοα ώτα σε ένα κομμάτι της νεολαίας, κρύβεται και κάτι πολύ περισσότερο εφιαλτικό.

 Από το να αποδέχεται κάποιος την ρατσιστική θεωρία για ανώτερες και κατώτερες φυλές μέχρι το να οπλίζεται και να βγαίνει για κυνήγι η απόσταση είναι μεγάλη. Εκτός εάν το "κυνήγι" αυτό αποτελεί μέρος μιας διαδικασίας αποδοχής. Οπως δηλαδή για τους πιτσιρικάδες της πλατείας Αττικής το κυνήγι του πακιστανού μετανάστη ήταν η προϋπόθεση της αναγνώρισης τους από τους μεγαλύτερους τους, ότι δηλαδή έχουν γίνει "άντρες", τίποτα δεν μπορεί να αποκλείσει ότι για ένα μέρος των νέων που ασκούν ρατσιστική βία εναντίον συνανθρώπων τους αυτό αποτελεί και την προϋπόθεση της ένταξης τους στην Φάλαγγα της ΧΑ.

Είναι ενδιαφέρον στο σημείο αυτό να δούμε πως ο Χίτλερ (ο Αγών μου τ. Β σελ. 61) έβλεπε τον ρόλο της εκπαίδευσης των νέων "...αφού λοιπόν η εκπαίδευση θα έχει κατορθώσει να δημιουργήσει στην εύπλαστη παιδική σκέψη το εθνικιστικό συναίσθημα, χάρη στον κατάλληλο φωτισμό των ηρωικών προγόνων του έθνους , θα της εμφυσήσει και την εξής σιδερένια αρχή: όποιος αγαπά το λαό του θα αποδείξει την αγάπη του αυτή μόνο με τις θυσίες που είναι σε θέση να υποστεί για χάρη του. Το να ζητοκραυγάζεις μονάχα, δεν σου δίνει το δικαίωμα, ούτε σε καθιερώνει πατριώτη. Δεν φτάνει απλά να διακηρύσσεις πως είσαι. Πρέπει πίσω από την ευγενική προσπάθεια υπεράσπισης της ύπαρξης και της καθαρότητας της ράτσας να  υπάρχει η προοπτική ότι θα φροντίσεις για την υπεράσπιση ολόκληρης της ράτσας...".

Ενδεικτικό εξ άλλου για τις μεθόδους που υιοθετεί η ΧΑ είναι και ο τρόπος δράσης ενός φασιστικού κόμματος, που έδρασε στην Ρουμανία από το 1927 μέχρι το 1945, με την ονομασία "Λεγεώνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ" ή  "Σιδηρά  Φάλαγγα" και το οποίο στις εκλογές του 1937 έφθασε να γίνει το τρίτο κόμμα με 15,5 τα εκατό των ψήφων . Για τον ιδρυτή του Κορνήλιο Κοντρεάνου, πρόσφατα (25/1/2013) γράφτηκε διθύραμβος στην ιστοσελίδα της ΧΑ, όπου χαρακτηρίζεται "μεγαλειώδης, αλησμόνητος, με ηρωική ζωή και αγέρωχο θάνατο".

Το κόμμα αυτό ουσιαστικά λειτουργούσε σαν παραστρατιωτική οργάνωση, με καθαρά στρατιωτική δομή και με άξονες τον εθνικισμό, την Ορθοδοξία και τον Αντισημιτισμό. Ο αρχηγός του ήταν ισόβιος, με τον τίτλο του "καπιτάν"  και τα ίδια τα μέλη της οργάνωσης θεωρούσαν τον εαυτό τους σαν μιά "οργάνωση μαχητών έτοιμη για πόλεμο και θάνατο", κάτι σαν τους ιππότες των Σταυροφοριών. Τα μέλη της, αφού πέρναγαν από ένα δοκιμαστικό στάδιο, που διαρκούσε 3 χρόνια έδιναν όρκο στον ηγέτη της οργάνωσης για πλήρη και άνευ όρων αφοσίωση, η δε δομή της οργάνωσης ακολουθούσε την δομή, τους κανόνες και την εκπαίδευση μιας στρατιωτικής οργάνωσης.

Για να γίνει κάποιος λεγεωνάριος έπρεπε να περάσει μιά σειρά δοκιμασιών, γιατί σύμφωνα με τα λόγια του ίδιου του Κοντρεάνου "χωρίς την δοκιμασία του πόνου, της ανδρείας και της πίστης δεν μπορεί κάποιος να γίνει Λεγεωνάριος" και επίσης υπογράμμιζε ότι "ο Λεγεωνάριος αγαπά τον θάνατο, καθώς με το αίμα του φτιάχνεται το τσιμέντο της μελλοντικής Ρουμανίας". Ο φανατισμός των Λεγεωνάριων ήταν τέτοιος που οδήγησε στην δημιουργία "αποσπασμάτων θανάτου", που τα μέλη τους στέλνονταν σε επιθέσεις αυτοκτονίας , αυτοί δε που θυσίασαν έτσι την ζωή τους χαρακτηρίζονταν "μάρτυρες" της οργάνωσης. Μεταξύ δε αυτών των επιθέσεων αυτοκτονίας ήταν και αυτή κατά του Πρωθυπουργού της Ρουμανίας Ντούκα στις 29 Δεκεμβρίου του 1933.

Τραγικό για την Ρουμανία ήταν ότι το 1937, μετά από 10 χρόνια δράσης το κόμμα αυτό πήρε το 15,5 τα εκατό των ψήφων και είχε 270.000 εγγεγραμμένα μέλη. Ο ίδιος ο Κοντρεάνου έδινε ιδιαίτερη σημασία στην εκπαίδευση, χαρακτηρίζοντας την οργάνωση του "μεγάλο πνευματικό σχολείο, για την δημιουργία του Νέου Ανθρώπου και του Αναγεννημένου Εθνους". Αν κρίνουμε πάντως από τα γραπτά του Φυρερισκου της ΧΑ (31/12/2012 άρθρο στην ιστοσελίδα της ΧΑ) "στόχος μας είναι η νίκη και η απελευθέρωση του Γένους. Η αποδοχή μας από τον Λαό προέρχεται από την Φυλετική Ψυχή , από το ένστικτο επιβίωσης ενός λαού σε κατάσταση κρίσεως. Ερχονται μέρες λαμπρές, μέρες σκληρές, που θα μετρήθουν οι Ανθρωποι με την Ιστορία και έχουμε καθήκον να φανούμε αντάξιοι της ευλογίας που μας έταξε η μοίρα" το στοιχείο του μεσσιανικού εθνικισμού έρχεται απροκάλυπτα.

 Το ζητούμενο είναι κατά πόσο ένα κράτος που διατηρεί κάποια στοιχεία δημοκρατικότητας μπορεί να ανέχεται να διαπαιδαγωγούνται παιδιά σε τέτοιες ιδέες και πρακτικές.