[Τ]ο πολιτικό μάθημα που μπορούμε να πάρουμε από το [βιβλίο] Ο Κάλιμπαν και η Μάγισσα είναι ότι ο καπιταλισμός, ως κοινωνικό-οικονομικό σύστημα, είναι αναγκαστικά προσηλωμένος στο ρατσισμό και το σεξισμό. Γιατί ο καπιταλισμός πρέπει να δικαιολογήσει και να προκαλέσει σύγχιση ως προς τις αντιφάσεις που ενσωματώνουν οι κοινωνικές του σχέσεις - την υπόσχεση της ελευθερίας έναντι της πραγματικότητας του εκτεταμένου καταναγκασμού, και την υπόσχεση της ευημερίας έναντι της πραγματικότητας της εκτεταμένης ένδειας - υποτιμώντας τη «φύση» αυτών που εκμεταλλεύεται: γυναίκες, αποικιακά υποκείμενα, απόγονοι Αφρικανών σκλάβων, μετανάστες που εκτοπίστηκαν από την παγκοσμιοποίηση.
Στον πυρήνα του καπιταλισμού δεν υπάρχει μόνο η συμβιωτική σχέση μεταξύ της μισθωτής ή με σύμβαση εργασίας και της υποδούλωσης, αλλά μαζί με αυτήν και η διαλεκτική συσσώρευσης και καταστροφής της εργατικής δύναμης, για την οποία οι γυναίκες έχουν πληρώσει το μεγαλύτερο κόστος, με τα σώματά τους, την εργασία τους, τις ζωές τους.
Είναι συνεπώς αδύνατο να συνδέσει κανείς τον καπιταλισμό με οποιαδήποτε μορφή απελευθέρωσης ή να αποδώσει τη μακροζωία του συστήματος στη δυνατότητά του να ικανοποιεί ανθρώπινες ανάγκες. Αν ο καπιταλισμός έχει υπάρξει ικανός να αναπαράγει τον εαυτό του είναι μόνο λόγω του ιστού των ανισοτήτων που έχει οικοδομήσει στο σώμα του παγκόσμιου προλεταριάτου, και λόγω της ικανότητάς του να παγκοσμιοποιεί την εκμετάλλευση. Αυτή η διαδικασία εξακολουθεί να εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μας, όπως έχει συμβεί τα τελευταία 500 χρόνια.
Η διαφορά είναι ότι σήμερα η αντίσταση σε αυτήν έχει επίσης αποκτήσει παγκόσμια διάσταση.
Federici, Silvia (2004) Caliban and the Witch, New Υork: Αutonomedia, p. 17
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου