Πόσους οδηγούς ταξί γνωρίζετε που είναι ποιητές; Ή, αντίστροφα, πόσους ποιητές ξέρετε που οδηγούν ταξί; Προφανώς κανέναν, γιατί δεν υπάρχουν, έτσι δεν είναι;
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Ήταν μια μάλλον συνηθισμένη βροχερή μέρα. Πήγαινα στη δουλειά μου στο κέντρο της Αθήνας και έπρεπε να είμαι εκεί στις 14.30. Ωστόσο είχα αργήσει, και όταν έφτασα στα Άνω Πατήσια η ώρα ήταν ήδη 14.20. Μην έχοντας πλέον πολλά περιθώρια χρόνου έκανα κάτι που δεν συνηθίζω: σταμάτησα ένα ταξί.
Ενώ καθόμουν στο πίσω κάθισμα, με το σάκο μου πάνω στα πόδια και προσπαθούσα να βάλω σε σειρά τα έγγραφα που κρατούσα, ο οδηγός με ρώτησε ποια είναι η γνώμη μου για την κρίση.
Προς το τέλος αυτής της συζήτησης ο οδηγός ήταν σιωπηλός. Ύστερα γύρισε προς το μέρος μου και με ρώτησε αν διαβάζω ποίηση.
Του είπα ναι.
Πριν κατέβω ο άνθρωπος αυτός μου χάρισε ένα βιβλίο στο οποίο περιλαμβάνονται ποιήματα που έχει γράψει. Δεν ξέρω αν θα ήθελε να αναφέρω το όνομα του ή να αναρτήσω δείγμα της δουλειάς του εδώ. Στο σημείο που είχαμε σταματήσει επιτρέποταν μόνο στάση για αποβίβαση και δεν υπήρχε χρόνος για περισσότερη συζήτηση.
Υπάρχει ωστόσο κάτι που νομίζω πως θα του άρεσε – είναι το τελευταίο μέρος από το ποιήμα Hollow Men του T. S. Eliot, χωρίς περαιτέρω σχόλια:
Here we go round the prickly pearPrickly pear prickly pearHere we go round the prickly pearAt five o’clock in the morning.
Between the ideaAnd the realityBetween the motionAnd the actFalls the ShadowFor Thine is the Kingdom
Between the conceptionAnd the creationBetween the emotionAnd the responseFalls the ShadowLife is very long
Between the desireAnd the spasmBetween the potencyAnd the existenceBetween the essenceAnd the descentFalls the ShadowFor Thine is the Kingdom
For Thine isLife isFor Thine is the
This is the way the world endsThis is the way the world endsThis is the way the world endsNot with a bang but a whimper.
2 σχόλια:
Είναι πολύ ωραίο στίς μέρες μας να διαβάζεις
ποίηση!!
Ωραίο το ποίημα του T.S.Eliot,όμως θα ήθελα
πολύ να δώ δημοσιευμένο κάποιο ποίημα τού οδηγού
ταξί ή τού ποιητή που οδηγεί ταξί!!!
Και εγώ θα το ήθελα και υποθέτω ότι δεν θα είχε αντίρρηση. Το σκέφτηκα πολύ και νομίζω πως είναι καλύτερα κανείς να είναι τυπικός παρά να μην είναι. Στη θέση του δεν θα με πείραζε αλλά θα ήθελα να είχα ρωτηθεί.
Το ποίημα του Elliot είναι από τα αγαπημένα μου, το διάλεξα όμως γιατί αποδίδει αυτά που αισθανόμουν εκείνη την ημέρα καλύτερα από ό,τιδήποτε άλλο. Και αυτό ακριβώς είναι που βρίσκω ενδιαφέρον στην ποίηση, ή τουλάχιστον σε αυτή που μού αρέσει...
Δημοσίευση σχολίου