So here we sway at the edge of the world, holding hands

Wikipedia

Ένα πολύ ιδιαίτερο κομμάτι σε μια πολύ ιδιαίτερη εκτέλεση: το Forever Is the World κλείνει το ομώνυμο και τελευταίο album των Theatre of Tragedy, όπως και το live dvd  Last Curtain Call που κυκλοφόρησε ως αποχαιρετιστήριο δώρο στους fans με την υποστήριξη των οποίων δημιουργήθηκε. Στο παρακάτω απόσπασμα τόσο το συγκρότημα όσο και οι fans γνωρίζουν ότι έχει έρθει η ώρα του αποχαιρετισμού και στην μεταξύ τους ατμόσφαιρα υπάρχει κάτι πολύ περισσότερο από τρυφερότητα. 

Το Forever Is the World είναι σπάνιο κομμάτι ως προς το ότι η ευαισθησία του συγκρίνεται μόνο με την αντίστοιχη ένταση που το διακρίνει· δεν γνωρίζω κάποιον που να μην αγγίζεται από αυτό το τραγούδι, είτε είναι fan του συγκροτήματος, είτε όχι. Φαντάζομαι πως αυτό συμβαίνει επειδή διαπραγματεύεται το μόνο θέμα που έχει ουσιαστική σημασία: να μπορείς να κρατάς το χέρι του ανθρώπου που αγαπάς ακόμα και όταν ο κόσμος τελειώνει, και επειδή είστε μαζί να νιώθετε ότι ο κόσμος συνεχίζεται. Και ίσως ακριβώς για αυτό και να συνεχίζεται...

Into a different kind of view
Not meant for human eyes
Everything’s dark and fades away
This moment just opened my eyes, now I say
I never knew anything felt like this
It has just begun

Please be aware of the change in your mind
Everyone’s telling lies
Somewhere between every now and then
Harmoniously facing the truth of your past
I know by now every night has its dawn
Be aware and see
I know by now every night has its dawn
Be aware and see

And as your last day draws to an end
Take my last good smile
All I can do now is watch as you fall
Bid my last goodbye

There’s an exception to every rule
Don’t trust the yellow light
Constantly searching to find your way home
The beauty’s been lying right here all along
Only man ends but forever’s the world
Just don’t fall asleep
So here we sway at the edge of the world
Holding hands
Clutching at straws, keep each other awake
World will not end on this shift
I never knew anything felt like this
It has just begun