Ο Dino είναι ένας ξεχωριστός γάτος· κατά την διάρκεια της ημέρας ζει με ένα επτάχρονο κορίτσι που ονομάζεται Zoé. Την αγαπάει πολύ, κοιμάται στην αγκαλιά της, και της φέρνει ως δώρο τις σαύρες που πιάνει. Η Zoé έχει σταματήσει να μιλάει μετά την δολοφονία του πατέρα της από τον κακοποιό Victor Costa, τον οποίο καταδιώκει η αστυνομικός μητέρα της Jeanne. Κατά την διάρκεια της νύχτας, ωστόσο, ο Dino συνηθίζει να συναντά τον Nico, έναν ικανότατο και καλόκαρδο διαρρήκτη, τον οποίο ακολουθεί στα εντυπωσιακά του εγχειρήματα πάνω στις στέγες του Παρισιού. Και είναι εκεί που οι δύο αυτοί διαφορετικοί κόσμοι θα συναντηθούν: μια νύχτα η Zoé θα ακολουθήσει τον Dino, και ο γάτος, ο διαρρήκτης, και η μητέρα της, θα ενώσουν τις δυνάμεις τους για να την σώσουν από τον κακοποιό. Αυτό είναι το αφηγηματικό πλαίσιο του A Cat in Paris, μιας ασυνήθιστα όμορφης ταινίας κινουμένων σχεδίων των Jean-Loup Felicioli και Alain Gagnol.
Το A Cat in Paris αποτελεί δείγμα της καλλιτεχνικής αξίας των κινουμένων σχεδίων που σχεδιάζονται με το χέρι. Η αισθητική απόδοση των χαρακτήρων και των σκηνικών διακρίνεται για την πρωτοτυπία τους και το εξπρεσσιονιστικό τους ύφος. Όπως ανέφερε ο Alain Gagnol στον Ramin Zahed του Animation Magazine, υπολογιστές χρησιμοποιήθηκαν αποκλειστικά για τον χρωματισμό της ταινίας, ενώ ακόμα και ο φωτισμός των χαρακτήρων έγινε με το χέρι. Το A Cat in Paris διαθέτει ευρηματικά οπτικά στοιχεία, όπως είναι οι επιδέξιες κινήσεις του Nico σε στέγες και περβάζια· η οπτικοποίηση του αρώματος κατά την αντίληψη του Dino· ο Victor Costa υπό μορφή χταποδιού στην παραίσθηση της Jeanne· και μια ολόκληρη σεκάνς στο σκοτάδι, στην διάρκεια της οποίας οι χαρακτήρες παρουσιάζονται ως το λευκό περίγραμμά τους σε μαύρο φόντο, και αντιπαρατίθενται έξυπνα με τους έγχρωμους εαυτούς τους υπό το ξαφνικό φως ενός σπίρτου ή ενός φακού.
Το αφηγηματικό περιεχόμενο περιλαμβάνει ολοκληρωμένους χαρακτήρες, τόσο άνδρες όσο και γυναίκες, και μία σαφή πλοκή με κατάλληλο ρυθμό. Η ταινία γίνεται εξαιρετική όταν αναφέρεται στην αντιμετώπιση της θλίψης και της απώλειας, θέμα που διαχειρίζεται με προσοχή και διορατικότητα: οι σιωπηλές εκφράσεις της Zoé είναι συναισθηματικά φορτισμένες, και οι στιγμές που αρχίζει να μιλάει είναι ιδιαίτερα συγκινητικές. Υπάρχουν ωστόσο και ορισμένες αδυναμίες· για παράδειγμα, το αστείο για ένα θορυβώδη σκύλο που δέχεται χτυπήματα είναι κάθε άλλο παρά καλόγουστο, και η έκφραση ικανοποίησης του Dino στο σημείο του θανάτου του Victor Costa δεν είναι συμβατή με τον χαρακτήρα.
Το αφηγηματικό περιεχόμενο περιλαμβάνει ολοκληρωμένους χαρακτήρες, τόσο άνδρες όσο και γυναίκες, και μία σαφή πλοκή με κατάλληλο ρυθμό. Η ταινία γίνεται εξαιρετική όταν αναφέρεται στην αντιμετώπιση της θλίψης και της απώλειας, θέμα που διαχειρίζεται με προσοχή και διορατικότητα: οι σιωπηλές εκφράσεις της Zoé είναι συναισθηματικά φορτισμένες, και οι στιγμές που αρχίζει να μιλάει είναι ιδιαίτερα συγκινητικές. Υπάρχουν ωστόσο και ορισμένες αδυναμίες· για παράδειγμα, το αστείο για ένα θορυβώδη σκύλο που δέχεται χτυπήματα είναι κάθε άλλο παρά καλόγουστο, και η έκφραση ικανοποίησης του Dino στο σημείο του θανάτου του Victor Costa δεν είναι συμβατή με τον χαρακτήρα.
Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες διαστάσεις της ταινίας είναι η αντισυμβατική συμμαχία μεταξύ του Nico και της Jeanne, η οποία προβληματοποιεί την διαχωριστική γραμμή μεταξύ των δύο πλευρών του νόμου· όπως αναφέρεται σε έναν χαρακτηριστικό διάλογο μεταξύ τους, η αστυνομικός σωζει τον κλέφτη όπως αντίστοιχα ο κλέφτης σώζει το παιδί. Οι τρεις τους θα γιορτάσουν μαζί τα Χριστούγεννα, αποτελώντας ένα εναλλακτικό μοντέλο οικογένειας που εισάγεται στην τελευταία σκηνή μέσω της εισόδου του Dino στο σπίτι. Αυτό φυσικά δεν είναι έκπληξη: καμία ένωση δεν μπορεί να είναι πλήρης χωρίς ένα μέλος τόσο αξιολάτρευτο όσο μία γάτα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου