Bright star, would I were steadfast as thou art...

  FilmAffinity

Η ταινία Bright Star διαπραγματεύεται τη σχέση της Fanny Browne (Abbie Cornish) με τον ποιητή John Keats (Ben Whishaw) κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Είναι οπτικά εκπληκτική, με εξαιρετική σκηνοθεσία, σενάριο και ερμηνείες, όπως εξάλλου αναμένεται από μία σημαντική δημιουργό όπως η Jane Campion. Η Fanny Browne είναι μία ανεξάρτητη γυναικεία προσωπικότητα και η σχέση της με τον John Keats δομείται με όρους ισοτιμίας. Οιι δύο χαρακτήρες επικοινωνούν με τρόπους ριζικά διαφορετικούς από εκείνους που υποβάλλουν οι παραδοσιακοί έμφυλοι ρόλοι τους, και η σχέση τους βασίζεται σε μια κοινή αντίληψη για την δημιουργικότητα και την αυτοέκφραση. Και από αυτή την άποψη, η Jane Campion διαχειρίζεται διορατικά το θέμα  της ερωτικής σχέσης με βάση την καλλιτεχνική αντίληψη του ρομαντισμού, και όχι μέσω συναισθηματικών συμβάσεων. Όπως ισχυρίζεται ο χαρακτήρας του John Keats στην ταινία, "I almost wish we were butterflies, and lived but three summer days. Three such days with you I could fill with more delight than  fifty common years could ever contain."

Όπως αναφέρεται στο τέλος της ταινίας, ο John Keats πέθανε στα εικοσιπέντε του θεωρώντας τον εαυτό του αποτυχημένο, για αναγνωριστεί στη συνέχεια  ως ένας από τους σημαντικότερους Ρομαντικούς ποιητές. Ο τίτλος της ταινίας αποτελεί αναφορά στο παρακάτω σονέτο, που γράφτηκε κατά τη διάρκεια της σχέσης του με την Fanny Browne:

                                       Bright star, would I were steadfast as thou art —
                                       Not in lone splendour hung aloft the night
                                       And watching, with eternal lids apart,
                                       Like Nature's patient, sleepless Eremite,
                                       The moving waters at their priestlike task
                                       Of pure ablution round earth's human shores,
                                       Or gazing on the new soft-fallen mask
                                       Of snow upon the mountains and the moors —
                                       No — yet still stedfast, still unchangeable,
                                       Pillow'd upon my fair love's ripening breast,
                                       To feel for ever its soft swell and fall,
                                       Awake for ever in a sweet unrest,
                                       Still, still to hear her tender-taken breath,
                                       And so live ever — or else swoon to death.

wallpapers-cinema