Οδός Στουρνάρη, 20.03.2012 [Τοιχογραφία: Sidron]
Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2013
Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2013
Η δημοκρατία και η κρίση της ευρωζώνης, #7
Οι θεραπείες που προσφέρονται είναι πολύ γνωστές. Μείωση των ελλειμμάτων του προϋπολογισμού μέσω περικοπών στις δαπάνες [...]. Περικοπή φόρων στην κορυφή [της κοινωνικής πυραμίδας] και απορρύθμιση [των περιορισμών] των επιχειρήσεων [...]· και διευκόλυνση προσλήψεων και απολύσεων.Γίνεται όλο και περισσότερο αποδεκτό ότι οι πολιτικές αυτές δεν λειτουργούν στο σημερινό περιβάλλον. Αλλά λιγότερο διαδεδομένη είναι η αναγνώριση ότι υπάρχουν επίσης πολλά ιστορικά στοιχεία που δείχνουν ότι δεν έχουν λειτουργήσει ποτέ. Το ίδιο συνέβη κατά την διάρκεια της κρίσης χρέους του αναπτυσσόμενου κόσμου το 1982, στη μεξικανική κρίση του 1994, την ασιατική κρίση του 1997, τις κρίσεις της Βραζιλίας και της Ρωσίας το 1998, και τη κρίση της Αργεντινής το 2002. Όλες οι χώρες σε κρίση αναγκάστηκαν (συνήθως από το ΔΝΤ) να μειώσουν τις δαπάνες και να διατηρούν πλεονάσματα του προϋπολογισμού, μόνο και μόνο για να δουν τις οικονομίες τους να βυθίζονται βαθύτερα στην ύφεση. Πηγαίνοντας λίγο πιο πίσω, η Μεγάλη Ύφεση [της δεκαετίας του 1930] έδειξε επίσης ότι η μείωση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων πάρα πολύ και πολύ γρήγορα εν μέσω ύφεσης μόνο χειρότερα κάνει τα πράγματα.[...]Έτσι, αν η όλη ιστορία του καπιταλισμού, και όχι μόνο οι εμπειρίες των τελευταίων ετών, δείχνει ότι οι υποτιθέμενες θεραπείες για την σημερινή οικονομική κρίση δεν πρόκειται να λειτουργήσουν, τι κάνουν οι πολιτικοί και οικονομικοί μας ηγέτες; Ίσως να είναι παράφρονες - αν ακολουθήσουμε τον ορισμό της παραφροσύνης από τον Άλμπερτ Αϊνστάιν ως "το να κάνει κανείς το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά αναμένοντας διαφορετικά αποτελέσματα". Όμως η πιο πιθανή εξήγηση είναι ότι προωθώντας αυτές τις πολιτικές ενάντια σε όλα τα στοιχεία, οι ηγέτες μας πραγματικά μας λένε ότι θέλουν να διατηρήσουν - ή ακόμη και να εντείνουν, σε τομείς όπως η πολιτική πρόνοιας - το οικονομικό σύστημα που τους έχει υπηρετήσει τόσο καλά τις προηγούμενες τρεις δεκαετίες.Για εμάς τους υπόλοιπους, έχει έρθει η ώρα να επιλέξουμε αν θα ακολουθήσουμε αυτή την ατζέντα ή αν θα κάνουμε αυτούς τους ηγέτες να αλλάξουν πορεία.Θέλουμε μια κοινωνία όπου το 50% των νέων μένουν χωρίς εργασία προκειμένου να μειωθεί το έλλειμμα από το 9% του ΑΕΠ στο 3% μέσα σε τρία χρόνια; [...] Όπου μια μικρή μειοψηφία (που συχνά αποκαλείται το 1% αλλά είναι περισσότερο σαν το 0,1% ή ακόμη και 0,01%) ελέγχει ένα δυσανάλογο, και αυξανόμενο, μερίδιο των πάντων - όχι μόνο του εισοδήματος και του πλούτου, αλλά και της πολιτικής εξουσίας και επιρροής (μέσω του έλεγχου των μέσων επικοινωνίας, των thinktanks, ακόμη και των πανεπιστημίων);
Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2013
Η σκόνη και οι δολοφόνοι
Ο Τελικός Συμβιβασμός
[α]
Τα πρώτα νέα κυκλοφορούν στις έκτακτες εκδόσεις
Ο κυβερνήτης κυβερνά τους αστυνόμους
Η αναρχία κυβερνά τον κυβερνήτη
Ζήτω το έθνος, η πατρίδα και το σπίτι
Ζήτω το έθνος και το σπίτι
Αλαλαγμός
Ο πληθυσμός είναι νεκρός
Έγινε
Έγινε ο τελικός συμβιβασμός
Ο πληθυσμός είναι νεκρός
Έγινε
Έγινε ο τελικός συμβιβασμός
[β]
Ο τελικός συμβιβασμός
Ο πληθυσμός είναι νεκρός
Κι ούτε ψωμί ούτε νερό
Οι νέοι τρέφονται με σκόνη
Ο τελικός συμβιβασμός
Στην πολιτεία κατοικούν οι δολοφόνοι
Ο πληθυσμός είναι νεκρός
Κι ούτε ψωμί ούτε νερό
Οι νέοι τρέφονται με σκόνη
Ο τελικός συμβιβασμός
Στην πολιτεία κατοικούν οι δολοφόνοι
Ο πληθυσμός είναι νεκρός
Έγινε ο τελικός συμβιβασμός
Έγινε ο τελικός συμβιβασμός
Μάνος Χατζιδάκις, Η Εποχή της Μελισσάνθης
Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2013
Η δημοκρατία και η κρίση της ευρωζώνης, #6
Πορεία της Ανδαλουσιανής Ένωσης Εργατών & εργατών γης στη Jaen, νότια Ισπανία, 18.08.2012
Φωτογραφία: Jon Nazca/Reuters Photographers Blog, Reuters
Αναλογιστείτε την κατάσταση στην Ισπανία, η οποία είναι τώρα το επίκεντρο της κρίσης. [...] [Η] Ισπανία βρίσκεται σε πλήρη ύφεση διαρκείας (depression), με το συνολικό ποσοστό ανεργίας στο 23.6 τοις εκατό, συγκρίσιμο με την Αμερική στα βάθη της Μεγάλης Ύφεσης [της δεκαετίας του 1930], και το ποσοστό της ανεργίας των νέων πάνω από 50 τοις εκατό. Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί — και η συνειδητοποίηση ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί είναι αυτό που στέλνει το ισπανικό κόστος δανεισμού ακόμα ψηλότερα.[...] [Η] ισπανική περίπτωση δεν έχει καμία ομοιότητα με τις ηθικού τύπου αφηγήσεις που είναι τόσο δημοφιλείς μεταξύ ευρωπαίων αξιωματούχων, ιδιαίτερα στη Γερμανία. Η Ισπανία δεν ήταν δημοσιονομικά απείθαρχη — την παραμονή της κρίσης είχε χαμηλό χρέος και δημοσιονομικό πλεόνασμα. Δυστυχώς, είχε επίσης μια τεράστια φούσκα στην αγορά κατοικίας, μια φούσκα που έγινε δυνατή κατά μεγάλο μέρος από πελώρια δάνεια από γερμανικές τράπεζες στους ισπανούς ομολόγους τους. Όταν έσπασε η φούσκα, η ισπανική οικονομία βρέθηκε εκτεθειμένη· τα δημοσιονομικά προβλήματα της Ισπανίας είναι συνέπεια της ύφεσης διαρκείας της, και όχι η αίτια της.Ωστόσο, η συνταγή που προέρχεται από το Βερολίνο και τη Φρανκφούρτη είναι, το μαντέψατε, ακόμα περισσότερη δημοσιονομική λιτότητα.Αυτό είναι, για να μη μασάει κανείς τα λόγια του, απλά τρελό. Η Ευρώπη έχει αρκετά χρόνια εμπειρίας με σκληρά προγράμματα λιτότητας, και τα αποτελέσματα είναι ακριβώς αυτό που οι φοιτητές ιστορίας σας είπαν ότι θα συμβεί: τέτοια προγράμματα ωθούν τις οικονομίες που βρίσκονται σε ύφεση διαρκείας ακόμα βαθύτερα στην ύφεση διαρκείας. Και επειδή οι επενδυτές εξετάζουν την κατάσταση της οικονομίας ενός έθνους όταν αξιολογούν την δυνατότητα του να αποπληρώσει το χρέος, τα προγράμματα λιτότητας δεν έχουν λειτουργήσει ούτε ως τρόπος μείωσης του κόστους δανεισμού.[...]
Η Ευρώπη χρειάζεται περισσότερο επεκτεινόμενες νομισματικές πολιτικές, με τη μορφή μιας προθυμίας - μια ανακοινωμένης προθυμίας - από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να αποδεχτεί κάπως υψηλότερο πληθωρισμό· χρειάζεται περισσότερο επεκτεινόμενες δημοσιονομικές πολιτικές, με τη μορφή προϋπολογισμών στη Γερμανία που αντισταθμίζουν την λιτότητα στην Ισπανία και σε άλλες χώρες με προβλήματα στην περιφέρεια της Ηπείρου, αντί να την ενισχύουν. Ακόμη και με αυτές τις πολιτικές, οι περιφερειακές χώρες θα αντιμετωπίσουν δύσκολα χρόνια. Αλλά τουλάχιστον θα υπήρχε κάποια ελπίδα ανάκαμψης.Αυτό που στην πραγματικότητα όμως βλέπουμε είναι πλήρης ακαμψία.
Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου 2013
Τρίτη 12 Φεβρουαρίου 2013
Αστυνομεύοντας την (ελληνική) κρίση: λιτότητα και αστυνομική βία
Φωτογραφία: Yiorgos Karahalis/Reuters nytimes.com
Το ελληνικό ΑΕΠ συρρικνώθηκε κατά 6,5% το 2012 και η οικονομία στην Ελλάδα αναμένεται να συρρικνωθεί περαιτέρω το 2013, κάτω από το βάρος του επόμενου γύρου μέτρων λιτότητας, που απαιτούν οι διεθνείς πιστωτές.Και ενώ πολλά έχουν ειπωθεί σχετικά με τα οικονομικά μεγέθη, για την τύχη της ελληνικής δημοκρατίας επικρατεί σιωπή. Με τους Έλληνες να υποφέρουν κάτω από τα μέτρα λιτότητας χωρίς τέλος και την χώρα να παραλύει από τις απεργίες σε εθνικό επίπεδο, οι κατηγορίες για βασανιστήρια και κακομεταχείριση από την ελληνική αστυνομία έχουν πολλαπλασιαστεί.Πρόσφατα, η ελληνική αστυνομία φέρεται να βασάνισε τέσσερις υπόπτους για ληστεία τράπεζας οι οποίοι συνελήφθησαν στις αρχές του Φεβρουαρίου στο βόρειο τμήμα της χώρας. Σύμφωνα με τις οικογένειές τους, τους νεαρούς άνδρες, ηλικίας μεταξύ 20 και 24 και φερόμενους να ανήκουν σε μια τοπική τρομοκρατική ομάδα, τους φόρεσαν κουκούλες και τους χτυπούσαν άγρια, κατά τη διάρκεια της κράτησης. Ενώ οι εικόνες των υπόπτων που δημοσιεύθηκαν από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης παρουσιάζαν εκτεταμένους μώλωπες, η αστυνομία κυκλοφόρησε φωτογραφίες των τεσσάρων, με ψηφιακή επεξεργασία, σε μια προσπάθεια να διαγράψει μελανιές και κοψίματα, προκαλώντας δημόσια κατακραυγή.Ο Έλληνας υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Νίκος Δένδιας υπερασπίστηκε την ελληνική αστυνομία λέγοντας ότι η χρήση του Photoshop ήταν αναγκαία για να διασφαλιστεί ότι οι ύποπτοι ήταν αναγνωρίσιμοι.Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που ισχυρισμοί για βασανιστήρια από τις ελληνικές αστυνομικές δυνάμεις, γίνονται πρωτοσέλιδο. Τον περασμένο Οκτώβριο δεκαπέντε αντιφασίστες διαδηλωτές συνελήφθησαν στην Αθήνα, κατά τη διάρκεια συγκρούσεων με τους υποστηρικτές του φασιστικού κόμματος Χρυσή Αυγή. Τα θύματα ισχυρίστηκαν στην βρετανική εφημερίδα The Guardian ότι βασανίστηκαν κατά τη διάρκεια της κράτησης τους στην ΓΑΔΑ: οι αστυνομικοί τους χαστούκιζαν και τους έφτυναν, τους έκαψαν τα χέρια με έναν αναπτήρα και τους κράτησαν ξύπνιους όλο το βράδυ με πυρσούς και τα λέιζερ.Το ρεπορτάζ του Guardian οδήγησε τον Έλληνα Υπουργό, Νίκο Δένδια, να κατηγορήσει την βρετανική εφημερίδα ότι διαδίδει ψεύδη και απείλησε με νομικές ενέργειες. Ωστόσο, η επαγγελματική ιατροδικαστική εξέταση των δεκαπέντε διαδηλωτών απέδειξε ότι τα βασανιστήρια είχαν λάβει πράγματι χώρα. Όταν, την επόμενη ημέρα, δύο Έλληνες δημοσιογράφοι, σχολίασαν σχετικά με το ρεπορτάζ του Guardian στο εθνικό τηλεοπτικό κανάλι, απολύθηκαν.Καθώς η κοινωνική κρίση βαθαίνει στην Ελλάδα, η αστυνομική βαρβαρότητα βρίσκεται σε άνοδο. Από την αρχή οι Έλληνες πολίτες αντιτάχθηκαν στα μέτρα λιτότητας με γενικές απεργίες, διαδηλώσεις και κατάληψεις πλατειών. Η απάντηση ήταν υπερβολική αστυνομική δύναμη, δακρυγόνα, τραυματισμοί και αδικαιολόγητη κράτηση διαδηλωτών.Κατά τη διάρκεια του συλλαλητηρίου ενάντια στα μέτρα λιτότητας, που έγινε στην Αθήνα τον Μάιο του 2011, ο Γιάννης Καυκάς, ένας ψυχολόγος και φοιτητής φωτογραφίας, υπέστη ένα σχεδόν θανατηφόρο τραυματισμό στο κεφάλι, όταν ένας αστυνομικός τον χτύπησε με έναν από τους πυροσβεστήρες που φέρουν μαζί τους τα ΜΑΤ. Πέρασε 20 ημέρες στη μονάδα εντατικής θεραπείας και έπρεπε να υποβληθεί σε επείγουσα χειρουργική επέμβαση στο κεφάλι.Ο δημοσιογράφος Μανώλης Κυπραίος, ενώ καλύπτε τον Ιούνιο του 2011 τα συλλαλητήρια ενάντια στα μέτρα λιτότητας, ένας άνδρας των ΜΑΤ του έριξε μια χειροβομβίδα κρότου-λάμψης και πάσχει από μόνιμη απώλεια της ακοής του.Τον Φεβρουάριο του 2012, περισσότεροι από εκατό χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν έξω από το κοινοβούλιο, μετά την δημόσια αυτοκτονία ενός 77χρονου συνταξιούχου. Οι διαδηλώσεις κατέληξαν σε συγκρούσεις με τα ΜΑΤ μέσα σε σύννεφα δακρυγόνων και φλόγες. Ο φωτορεπόρτερ Μάριος Λώλος δέχτηκε σοβαρά χτυπήματα στο κεφάλι από τις δυνάμεις της αστυνομίας και έπρεπε να περάσει από χειρουργικές επεμβάσεις κεφαλής για τα τραύματα του. Την προηγούμενη ημέρα, η δημοσιογράφος Ρένα Μανιού, επίσης, ξυλοκοπήθηκε σοβαρά από τις δυνάμεις ασφαλείας, ενώ ο Δημήτρης Τρίμης, ο επικεφαλής της ελληνικής δημοσιογράφος ένωσης ΕΣΗΕΑ, έσπασε το χέρι του, αφού είχε σπρωχθεί βίαια και κλωτσηθεί από τα ΜΑΤ.Σε άλλες περιπτώσεις, διαδηλωτές είχαν χρησιμοποιηθεί από τα ΜΑΤ ως ανθρώπινες ασπίδες: μια φωτογραφία που κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο δείχνει μια διαδηλώτρια με χειροπέδες, μπροστά από τους αστυνομικούς καθώς ο κόσμος πετούσε πέτρες εναντίον των αστυνομικών, κατά τη διάρκεια διαδήλωσης τον Οκτώβριο για την επίσκεψη της Γερμανίδας καγκελάριου, Άνγκελα Μέρκελ στην Αθήνα.Από όλες αυτές τις περιπτώσεις, ούτε μία δεν έχει διωχθεί.[...]Οι ευρωπαϊκές πολιτικές και οικονομικές ελίτ αδυνατούν να κατανοήσουν ότι η κοινωνική δικαιοσύνη και η δημοκρατία, οι αξίες στις οποίες χτίστηκε η έννοια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τώρα υπονομεύονται από μονομερή επιβολή αυστηρών κοινωνικών περικοπών και κάθετου πετσοκόμματος μισθών, που φτωχαίνει τα έθνη και προκαλεί εξτρεμισμό και χάος. Η ελληνική κυβέρνηση συνασπισμού απογοήτευσε τους δικούς της ανθρώπους και δεν είναι σε θέση να διασφαλίσει δικαιοσύνη και τα βασικά δικαιώματα για κάθε πολίτη της.
Το παραπάνω κείμενο είναι απόσπασμα άρθρου της Φραγκίσκας Μεγαλούδη που δημοσιεύτηκε με τίτλο "Growing Police Brutality in Greece: The Hidden Face of the Crisis," στον ιστότοπο The Huffington Post (UK edition) στις 8 Φεβρουαρίου 2012. Η μετάφραση είναι του ιστολογίου LEFTeria.
Δείτε επίσης:
Greek authorities must send a strong message against cases of police abuse
Amnesty International, Public statement, 24.10.2012
Οι ελληνικές αρχές πρέπει να στείλουν ένα ηχηρό μήνυμα ενάντια στις περιπτώσεις
αστυνομικής αυθαιρεσίας
Διεθνής Αμνηστία, Δημόσια δήλωση, 29.10.2012
Police violence in Greece: Not just 'isolated incidents'
Amnesty International, Report, July 2012
Αστυνομική βία στην Ελλάδα: Όχι μόνο «μεμονωμένα περιστατικά»
Διεθνής Αμνηστία, Έκθεση, Ιούλιος 2012
Selective zero-tolerance: is Greece really a democracy anymore?
Yiannis Baboulias, New Statesman, 05.02.2013
New Statesman: Επιλεκτική μηδενική ανοχή - Υπάρχει πλέον δημοκρατία στην Ελλάδα;
tvxs, 05.02.2013
Παρασκευή 8 Φεβρουαρίου 2013
Η κουλτούρα της ατιμωρησίας
Barnett Newman, Be I, 1970 aseriesofsmallthings.com
«Είμαστε βαθιά ανήσυχοι σχετικά με τους επανειλημμένους ισχυρισμούς για βασανιστήρια και κακομεταχείριση από την ελληνική αστυνομία», δήλωσε ο Marek Marczyński, Υποδιευθυντής για το Πρόγραμμα της Ευρώπης και της Κεντρικής Ασίας στη Διεθνή Αμνηστία.
[...]
«Οι ελληνικές αρχές δεν μπορούν να εξαλείψουν τα προβλήματά τους με Photoshop. Χρειάζεται να τερματιστεί η κουλτούρα της ατιμωρησίας», δήλωσε ο Marczyński.
«Χρειάζεται να υπάρξει μια αποτελεσματική, ενδελεχής και αμερόληπτη έρευνα των ισχυρισμών για βασανιστήρια εκ μέρους της αστυνομίας. Η έρευνα πρέπει να αναγνωρίσει τους υπευθύνους και εκείνοι πρέπει να οδηγηθούν έγκαιρα ενώπιον της δικαιοσύνης.»
Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2013
Ρατσιστική βία, νεοναζισμός και αστυνομία
Franz Kline, Untitled (Study for Mahoning II), 1960, aseriesofsmallthings.com
Πέρσι τον Απρίλιο ο σκηνοθέτης Νίκος Σούλης δημοσιοποίησε ένα video με τον άγριο ξυλοδαρμό ενός δεμένου με χειροπέδες μετανάστη από αστυνομικούς και 'πολίτες' (περισσότερα για αυτό εδώ). Την περίοδο εκείνη, η φίλη του blog Ιωάννα είχε στείλει ένα email με το εξής σχόλιο: «εγώ για αυτό το video μια απορία είχα: ποιον θα έπρεπε να καλέσω εκείνη την ώρα αν ήμουν μπροστά, αφού η ίδια η αστυνομία ήταν η πηγή της βίας;»
Αυτή την ερώτηση σκεφτόμουν διαβάζοντας τη συνέντευξη που έδωσε ο επιτρόπος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης Νιλς Μούιζνιεκς στην Αριστοτελία Πελώνη, και δημοσιεύτηκε χθες στην εφημερίδα Τα Νέα με τίτλο Υπάρχει σύνδεση της Χρυσής Αυγής με την Ελληνική Αστυνομία - παρακάτω μεταφέρω μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα.
Δεν είναι φυσικά η πρώτη φορά που τίθεται το θέμα - δείτε ενδεικτικά τους συνδέσμους στο τέλος της ανάρτησης. Αναρωτιέμαι ωστόσο: σε ποια άλλη χώρα τέτοιες καταγγελίες αφενός δεν θα βρίσκονταν στην κορυφή της ειδησεογραφίας, και αφετέρου η κυβερνηση, ο αρμόδιος υπουργός, και οι δικαστικές αρχές θα συνέχιζαν να συμπεριφέρονται σα να μη συμβαίνει τίποτα;
Και ποια γνώμη θα είχαμε για το πολίτευμα μιας τέτοιας χώρας;
Η Χρυσή Αυγή είναι απειλή για τη δημοκρατία, όπως απειλή είναι και η ρατσιστική βία που ασκείται από βουλευτές της αλλά και από μέλη της Ελληνικής Αστυνομίας, λέει στα «ΝΕΑ» ο Νιλς Μούιζνιεκς.[...]«Υπάρχουν πολλές πληροφορίες για τη διασύνδεση της Χρυσής Αυγής με την Αστυνομία. Και δεν μιλάω μόνο για τα στοιχεία που δείχνουν ότι πολλοί αστυνομικοί ψήφισαν Χρυσή Αυγή», λέει ο επίτροπος. «Εγώ ο ίδιος έχω ακούσει θύμα ρατσιστικής βίας να μου διηγείται πως οι ίδιοι άνθρωποι που με αστυνομικές στολές το παρενοχλούσαν το πρωί, επέστρεφαν το βράδυ φορώντας μπλουζάκια της Χρυσής Αυγής για να του επιτεθούν», προσθέτει.[...][Ε]κτιμά ως σημαντικότερο πρόβλημα στην Ελλάδα την ατιμωρησία και το γεγονός ότι πολύ λίγοι από τους δράστες ρατσιστικών επιθέσεων τελικά οδηγούνται ενώπιον της Δικαιοσύνης.«Σε ό,τι αφορά την Αστυνομία, από το πιο υψηλόβαθμο μέχρι το πιο χαμηλόβαθμο στέλεχος, πρέπει να γίνει σαφές ότι όποιος εμπλέκεται σε ρατσιστικές επιθέσεις θα πληρώνει για το έγκλημά του. Πρέπει να γίνει ξεκάθαρο ότι τέτοια φαινόμενα δεν θα γίνονται αποδεκτά», υπογραμμίζει.Ο Ν. Μούιζνιεκς δεν μασάει τα λόγια του. Χαρακτηρίζει τη Χρυσή Αυγή κόμμα «σαφώς ναζιστικό», το οποίο «περιφρονεί τη δημοκρατία» και «αποδεδειγμένα συμμετέχει σε ρατσιστικές επιθέσεις».
Δείτε επίσης:
Δίωξη αιτούντων άσυλο και μεταναστών από αστυνομικές επιχειρήσεις και
ακροδεξιές ομάδες
Διεθνής Αμνηστία, 20.12.2012
ακροδεξιές ομάδες
Διεθνής Αμνηστία, 20.12.2012
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)