Πορεία της Ανδαλουσιανής Ένωσης Εργατών & εργατών γης στη Jaen, νότια Ισπανία, 18.08.2012
Φωτογραφία: Jon Nazca/Reuters Photographers Blog, Reuters
Αναλογιστείτε την κατάσταση στην Ισπανία, η οποία είναι τώρα το επίκεντρο της κρίσης. [...] [Η] Ισπανία βρίσκεται σε πλήρη ύφεση διαρκείας (depression), με το συνολικό ποσοστό ανεργίας στο 23.6 τοις εκατό, συγκρίσιμο με την Αμερική στα βάθη της Μεγάλης Ύφεσης [της δεκαετίας του 1930], και το ποσοστό της ανεργίας των νέων πάνω από 50 τοις εκατό. Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί — και η συνειδητοποίηση ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί είναι αυτό που στέλνει το ισπανικό κόστος δανεισμού ακόμα ψηλότερα.[...] [Η] ισπανική περίπτωση δεν έχει καμία ομοιότητα με τις ηθικού τύπου αφηγήσεις που είναι τόσο δημοφιλείς μεταξύ ευρωπαίων αξιωματούχων, ιδιαίτερα στη Γερμανία. Η Ισπανία δεν ήταν δημοσιονομικά απείθαρχη — την παραμονή της κρίσης είχε χαμηλό χρέος και δημοσιονομικό πλεόνασμα. Δυστυχώς, είχε επίσης μια τεράστια φούσκα στην αγορά κατοικίας, μια φούσκα που έγινε δυνατή κατά μεγάλο μέρος από πελώρια δάνεια από γερμανικές τράπεζες στους ισπανούς ομολόγους τους. Όταν έσπασε η φούσκα, η ισπανική οικονομία βρέθηκε εκτεθειμένη· τα δημοσιονομικά προβλήματα της Ισπανίας είναι συνέπεια της ύφεσης διαρκείας της, και όχι η αίτια της.Ωστόσο, η συνταγή που προέρχεται από το Βερολίνο και τη Φρανκφούρτη είναι, το μαντέψατε, ακόμα περισσότερη δημοσιονομική λιτότητα.Αυτό είναι, για να μη μασάει κανείς τα λόγια του, απλά τρελό. Η Ευρώπη έχει αρκετά χρόνια εμπειρίας με σκληρά προγράμματα λιτότητας, και τα αποτελέσματα είναι ακριβώς αυτό που οι φοιτητές ιστορίας σας είπαν ότι θα συμβεί: τέτοια προγράμματα ωθούν τις οικονομίες που βρίσκονται σε ύφεση διαρκείας ακόμα βαθύτερα στην ύφεση διαρκείας. Και επειδή οι επενδυτές εξετάζουν την κατάσταση της οικονομίας ενός έθνους όταν αξιολογούν την δυνατότητα του να αποπληρώσει το χρέος, τα προγράμματα λιτότητας δεν έχουν λειτουργήσει ούτε ως τρόπος μείωσης του κόστους δανεισμού.[...]
Η Ευρώπη χρειάζεται περισσότερο επεκτεινόμενες νομισματικές πολιτικές, με τη μορφή μιας προθυμίας - μια ανακοινωμένης προθυμίας - από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να αποδεχτεί κάπως υψηλότερο πληθωρισμό· χρειάζεται περισσότερο επεκτεινόμενες δημοσιονομικές πολιτικές, με τη μορφή προϋπολογισμών στη Γερμανία που αντισταθμίζουν την λιτότητα στην Ισπανία και σε άλλες χώρες με προβλήματα στην περιφέρεια της Ηπείρου, αντί να την ενισχύουν. Ακόμη και με αυτές τις πολιτικές, οι περιφερειακές χώρες θα αντιμετωπίσουν δύσκολα χρόνια. Αλλά τουλάχιστον θα υπήρχε κάποια ελπίδα ανάκαμψης.Αυτό που στην πραγματικότητα όμως βλέπουμε είναι πλήρης ακαμψία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου