Πέμπτη 27 Ιουνίου 2013

Παράνομη και αντισυνταγματική προφυλάκιση

Dan Reisinger [butdoesitfloat.com]

Η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου με έκπληξη πληροφορήθηκε την παράνομη και αντισυνταγματική παράταση της προσωρινής κράτησης του κατηγορούμενου Κων/νου Σακκά από το Συμβούλιο Εφετών Αθηνών. 

Τα χρονικά όρια της προσωρινής κράτησης ορίζονται ρητά και αυστηρά όχι μόνο στον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας αλλά και στη συνταγματική διάταξη του άρ. 6 παρ. 4 εδ. β΄ σύμφωνα με την οποία «απαγορεύεται η υπέρβαση των ανώτατων ορίων της προφυλάκισης με τη διαδοχική επιβολή του μέτρου αυτού για επί μέρους πράξεις της ίδιας υπόθεσης». 

Η διάταξη μάλιστα αυτή προστέθηκε από τον συντακτικό νομοθέτη στην τελευταία συνταγματική αναθεώρηση του έτους 2001 και μετά από σωρεία καταδικαστικών αποφάσεων από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, ώστε να μη γίνεται πλαγίως υπέρβαση του συνταγματικού χρονικού ορίου προσωρινής κράτησης δια της κατάτμησης μιας υπόθεσης σε περισσότερα κομμάτια και την συναφή διαδοχική επιβολή προσωρινών κρατήσεων. 

Η ευθεία δε παραβίαση των νομοθετικών και συνταγματικών διατάξεων που θεσπίζουν το πλαίσιο της προσωρινής κράτησης, θίγει ταυτόχρονα τόσο το τεκμήριο αθωότητας και την προσωπικότητα του κατηγορούμενου όσο και τη συνταγματικώς κατοχυρωμένη προσωπική ελευθερία του προσώπου. 

Οι δυσλειτουργίες και οι καθυστερήσεις στην απονομή δικαιοσύνης δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να αποτελέσουν το άλλοθι για αντισυνταγματικές παραβιάσεις και πρακτικές. Οι δικαστικές αρχές είτε θα δικάζουν τους κατηγορούμενους εντός των συνταγματικών ορίων του χρόνου κράτησης είτε –εάν δεν προλαβαίνουν- θα τους αφήνουν ελεύθερους. 

Ως εκ τούτου, η υπέρμετρη καθυστέρηση απονομής δικαιοσύνης και η αντισυνταγματική κράτηση –προκειμένου να «καλύψει» την υπέρμετρη καθυστέρηση- δεν συμβαδίζουν ούτε με τις συνταγματικές μας αρχές, ούτε με τις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας και ιδίως με τα άρ. 5 και 6 της ΕΣΔΑ, ούτε βεβαίως και με τις στοιχειώδεις αρχές ενός κράτους δικαίου.

Αναμένουμε ότι οι αρμόδιες αρχές άμεσα θα διορθώσουν το ολίσθημα αυτό, διασώζοντας ταυτόχρονα την ασφάλεια δικαίου, την εμπιστοσύνη των πολιτών στις δικαστικές αρχές και τη διεθνή αξιοπιστία της χώρας.



Δείτε επίσης:




Κυριακή 23 Ιουνίου 2013

Μες στη φοβερή ερημία του πλήθους






              Μιλώ για τα τελευταία σαλπίσματα των νικημένων στρατιωτών 
              Για τα τελευταία κουρέλια από τα γιορτινά μας φορέματα  
              Για τα παιδιά μας που πουλάν τσιγάρα στους διαβάτες 
              Μιλώ για τα λουλούδια που μαραθήκανε στους τάφους και τα σαπίζει η βροχή
              Για τα σπίτια που χάσκουνε δίχως παράθυρα σαν κρανία ξεδοντιασμένα  
              Για τα κορίτσια που ζητιανεύουνε δείχνοντας στα στήθια τις πληγές τους  
              Μιλώ για τις ξυπόλυτες μάνες που σέρνονται στα χαλάσματα  
              Για τις φλεγόμενες πόλεις τα σωριασμένα κουφάρια στους δρόμους 
              Τους μαστροπούς ποιητές που τρέμουνε τις νύχτες στα κατώφλια
              Μιλώ για τις ατέλειωτες νύχτες όταν το φως λιγοστεύει τα ξημερώματα 
              Για τα φορτωμένα καμιόνια και τους βηματισμούς στις υγρές πλάκες 
              Για τα προαύλια των φυλακών και για το δάκρυ των μελλοθανάτων.
 
              Μα πιο πολύ μιλώ για τους ψαράδες  
              Π’ αφήσανε τα δίχτυα τους και πήρανε τα βήματά Του
              Κι όταν Αυτός κουράστηκε αυτοί δεν ξαποστάσαν  
              Κι όταν Αυτός τους πρόδωσε αυτοί δεν αρνηθήκαν  
              Κι όταν Αυτός δοξάστηκε αυτοί στρέψαν τα μάτια  
              Κι οι σύντροφοι τους φτύνανε και τους σταυρώναν  
              Κι αυτοί, γαλήνιοι, το δρόμο παίρνουνε π’ άκρη δεν έχει
              Χωρίς το βλέμμα τους να σκοτεινιάσει ή να λυγίσει
 
              Όρθιοι και μόνοι μες στη φοβερή ερημία του πλήθους.
 

Τρίτη 18 Ιουνίου 2013

Σκέψεις για το άνοιγμα (;) της ΕΡΤ


Πολλοί φαίνεται πως έχουν εκλάβει την προσωρινή διαταγή που εξέδωσε το Συμβούλιο της Επικρατείας ως 'άνοιγμα' ή 'επαναλειτουργία' της ΕΡΤ. Η αντίληψη αυτή εμφανίστηκε επίσης στη διαδικτυακή ΕΡΤ (ενδεικτικά εδώ και εδώ) αλλά και στο πλαίσιο του βραδινού απεργιακού προγράμματος. 

Σέβομαι τους εργαζόμενους που βρίσκονται σε μια ιδιαίτερα απαιτητική απεργιακή κινητοποίηση, και προφανώς δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η διαταγή συνιστά ήττα της κυβέρνησης ως προς την απόφαση της να 'κατεβάσει το διακόπτη' της ΕΡΤ. Φοβάμαι όμως πως αυτό είναι όλο. Και ως προς το αν ταυτόχρονα αποτελεί κάποιου είδους 'νίκη' για τους εργαζόμενους και το κίνημα αλληλεγγύης στην ΕΡΤ, επιτρέψτε μου να αμφιβάλλω.

Δέχομαι αξιωματικά, γιατί δεν μπορώ να διανοηθώ το αντίθετο, ότι ένα κορυφαίο θεσμικό όργανο όπως το Συμβούλιο της Επικρατείας επιλέγει συνειδητά και σχολαστικά τις διατυπώσεις που χρησιμοποιεί, και όχι τυχαία, πρόχειρα ή βιαστικά, πόσο μάλλον όταν τοποθετείται έναντι ενός θέματος που προκαλεί κυβερνητικούς τριγμούς και μπορεί να οδηγήσει σε πρόωρες εκλογές. Υπό αυτό το πρίσμα παραθέτω ένα απόσπασμα της προσωρινής διαταγής που αναρτήθηκε στο ERT Open, σύμφωνα με το οποίο το Συμβούλιο της Επικρατείας διατάσσει:

1. Την αναστολή της εκτέλεσης της προσβαλλόμενης υπ’ αριθ. ΟΙΚ.02/11.6.2013 Κοινής Υπουργικής Απόφασης αποκλειστικά ως προς το μέρος της, με το οποίο προβλέπεται α) ότι διακόπτεται η μετάδοση ραδιοτηλεοπτικών εκπομπών και η λειτουργία διαδικτυακών ιστοτόπων της ΕΡΤ Α.Ε., και β) ότι οι συχνότητες της ΕΡΤ Α.Ε. παραμένουν ανενεργές (άρθρο 2 παρ. 2 περ. β της παραπάνω Κ.Υ.Α.).

2. Τη λήψη από τους συναρμόδιους Υπουργό Οικονομικών και Υφυπουργό στον Πρωθυπουργό των αναγκαίων οργανωτικών μέτρων για τη συνέχιση της μετάδοσης ραδιοτηλεοπτικών εκπομπών και τη λειτουργία διαδικτυακών ιστοτόπων από δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό φορέα για το χρονικό διάστημα έως τη σύσταση και λειτουργία νέου φορέα που θα υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον, όπως προβλέπεται από την παρ. 2 του άρθρου 1 της υπ’ αριθ. ΟΙΚ.02/11.6.2013 Κοινής Υπουργικής Απόφασης. 

Ως προς το πρώτο σημείο: από τη στιγμή που η Κοινή Υπουργική Απόφαση (ΚΥΑ) αναστέλλεται αποκλειστικά ως προς τα ζητήματα της μετάδοσης, των ιστοτόπων και των συχνοτήτων της ΕΡΤ, και άρα δεν αναστέλλεται η κατάργηση της ΕΡΤ αυτή καθεαυτή, είναι προφανές πως δεν επιστρέφουμε στην προ της έκδοσης της ΚΥΑ κατάσταση. Δηλαδή η ΕΡΤ παραμένει νομικά καταργημένη και συνεπώς οι εργαζόμενοί της απολυμένοι. Και το εύλογο νομίζω ερώτημα είναι πώς υπό αυτούς τους όρους είναι πρακτικά δυνατόν να αποκατασταθούν τα παραπάνω ζητήματα από την ΕΡΤ αφού ως εταιρία δεν υφίσταται;

Η ΕΡΤ αναφέρεται ονομαστικά στο πρώτο σημείο καθώς αυτό παραπέμπει στην εκδοθείσα ΚΥΑ που την αφορά, δηλαδή στο παρελθόν. Το δεύτερο σημείο ωστόσο που παραπέμπει στο μέλλον αναφέρεται σε 'δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό φορέα' γενικά και αόριστα. Πουθενά δεν αναφέρεται η ΕΡΤ ονομαστικά, ούτε καν σηματοδοτείται έμμεσα, π.χ. ως ο προηγούμενος ή παλαιότερος  φορέας έναντι του νέου που αναφέρεται στη συνέχεια. Αντίστοιχα, προσδιορίζεται η μετάδοση 'ραδιοτηλεοπτικών εκπομπών' και η λειτουργία 'διαδικτυακών ιστοτόπων' επίσης γενικά και αόριστα. Πουθενά δεν προσδιορίζεται ότι πρόκειται για το πρόγραμμα και τους ιστοτόπους της ΕΡΤ όπως υπήρχαν στην προ της έκδοσης της ΚΥΑ κατάσταση.

Από αυτή την άποψη, και συγχωρέστε με αν σφάλω, δεν βλέπω 'άνοιγμα' ή 'επαναλειτουργία' της ΕΡΤ. Ακόμα και αν - εντελώς υποθετικά - αναλάμβαναν τις μεταδόσεις και τους ιστοτόπους οι υπάρχοντες εργαζόμενοι της ΕΡΤ ακριβώς όπως συνέβαινε μέχρι τις 11.06.2013, δεν θα έπρεπε πρώτα η εταιρία να επανασυσταθεί δεδομένου ότι είναι καταργημένη, και εκείνοι να επαναπροσληφθούν δεδομένου ότι είναι απολυμένοι;  

Τα 'αναγκαία οργανωτικά μέτρα' που καλείται να λάβει η κυβέρνηση είναι εξίσου γενικά και αόριστα. Δεν βλέπω όμως με ποιο τρόπο η διαταγή εμποδίζει την τοποθέτηση ενός υπεύθυνου ή μιας επιτροπής που θα προσλάβει προσωρινά μέρος από τους υπάρχοντες ή άλλους εργαζόμενους, συστήνοντας ένα μεταβατικό 'δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό φορέα' και παράγοντας, όχι το πρόγραμμα της ΕΡΤ, αλλά 'ραδιοτηλεοπτικές εκπομπές' και πάλι γενικά και αόριστα - π.χ. αναλογιστείτε μια πρωτότυπη νέα εκπομπή για τα σώματα ασφαλείας του έθνους, με τον ευρηματικό τίτλο 'Όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει νόμος'.

Δεν ισχυρίζομαι φυσικά πως κάτι τέτοιο θα συμβεί. Ισχυρίζομαι όμως πως αυτοί που μπορούν να υπερασπίσουν την ΕΡΤ είναι αυτοί που το έχουν ήδη κάνει: οι απεργοί εργαζόμενοι και οι δημοσιογραφικές ενώσεις, η ευρωπαϊκή και διεθνής κινητοποίηση, η οποία δεν έθεσε μόνο θέμα 'μαύρου' στην οθόνη αλλά και εργασιακών δικαιωμάτων, και οι αλληλέγγυοι πολίτες που λειτούργησαν, μεταξύ άλλων, ως φυσική ασπίδα των εργαζομένων, και τους αξίζει να αναγνωριστούν και ως προς αυτό. 

Δεν μπορώ να ξέρω ποια θα είναι η κατάληξη του απεργιακού εγχειρήματος στην ΕΡΤ, ξέρω όμως ότι σήμερα συμπληρώνεται μια από τις σημαντικότερες εβδομάδες της ιστορίας της. Το απεργιακό πρόγραμμα φυσικά και δεν είναι υπεράνω κριτικής, πόσο μάλλον όταν περιλάμβανε ορισμένες τάσεις λαϊκισμού και εθνικισμού. Παρόλα τα προβλήματα ωστόσο, η ΕΡΤ κατάφερε να δώσει βήμα σε λόγους υπέρ της δημοκρατίας και των δικαιωμάτων την εποχή της κρίσης που μέχρι τώρα δεν είχαν ακουστεί μέσα από τη συχνότητά της, δίνοντας την εικόνα μιας τηλεόρασης δημόσιας και ανοιχτής όσο ποτέ άλλοτε. Και αυτός ακριβώς είναι ο μόνος τρόπος για να μπορέσει να επιβιώσει της επίθεσης που δέχεται.

Δευτέρα 17 Ιουνίου 2013

Δημοκρατία και δημόσια μέσα επικοινωνίας

[ERTSocial | Facebook] 

Όταν το μικρόφωνο του δημοσιογράφου αποκόβεται, είναι σαν η φωνή της δημοκρατίας να φιμώνεται. Αυτό έχει μόλις γίνει βάναυσα σε 1.300 δημοσιογράφους - βάναυσα με όλες τις έννοιες, γιατί η ελληνική κυβέρνηση έχει στείλει την αστυνομία για να διακόψει ένα ραδιοτηλεοπτικό σταθμό και να σταματήσει τους δημοσιογράφους από το να κάνουν τη δουλειά τους. [...] Η ιδέα της διακοπής του σήματος και της αποστολής μαύρου στις οθόνες είναι το χειρότερο είδος λογοκρισίας. Είναι μια βίαιη επίθεση στη δημοκρατική συζήτηση, η οποία δεν είναι αποδεκτή.



Θα είναι ένα μεγάλο χτύπημα στην δημοκρατία, στον πλουραλισμό των μέσων και στην δημοσιογραφία ως δημόσιο αγαθό στην Ελλάδα.


 
Η διάλυση των δημόσιων μέσων ενημέρωσης στην Ελλάδα είναι μια βάρβαρη πράξη που έχει επιβληθεί στους δημοσιογράφους και τους εργαζομένους στα μέσα επικοινωνίας, ως μέρος ενός ολοένα και πιο φαύλου προγράμματος λιτότητας. [...] Δεν είμαστε διατεθειμένοι να πληρώσουμε για την οικονομική κρίση που δεν έχουμε δημιουργήσει. Η απόφαση του κράτους να κλείσει την ΕΡΤ πρέπει να αντιστραφεί. Πρόκειται για μια αποτρόπαια επίθεση κατά των μέσων επικοινωνίας και την ελληνική δημοκρατία. 

Michelle Stanistreet, γενική γραμματέας της Εθνικής Ένωσης Δημοσιογράφων, Ηνωμένο Βασίλειο 


[Κ]ατά τη ρητή διατύπωση του άρθρου 44 παρ. 1 του Συντάγματος, πράξεις νομοθετικού περιεχομένου μπορούν να εκδίδονται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ύστερα από πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου, αποκλειστικά και μόνο σε «έκτακτες περιπτώσεις εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης».

Εν προκειμένω, είναι προφανές ότι, κατά τα διδάγματα της λογικής και της κοινής πείρας, δεν υφίσταται κανενός είδους «έκτακτη περίπτωση», στην οποία μάλιστα να μπορεί να θεωρηθεί ότι συντρέχει «εξαιρετικά επείγουσα» και, συγχρόνως, «απρόβλεπτη ανάγκη», ώστε να νοείται δυνατότητα άσκησης νομοθετικής λειτουργίας από την εκτελεστική εξουσία.

Σε καμία δημοκρατική κοινωνία δεν νοείται εξυπηρέτηση πολιτικών σκοπιμοτήτων κατά κατάλυση του Συντάγματος.

Γιάννης Δ. Αδαμόπουλος, πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών



 Συλλογή υπογραφών:




IPI German National Committee protests closure of Greek public broadcaster
International Press Institute

SEEMO/IPI deeply concerned over closure of Greek state broadcaster
International Press Institute

UNI General Secretary calls on Greek PM to reverse closure of ERT
UNI  Global Union

 50+ Directors General of public media demand ert to be restored to air
Eurovision


 Διεθνή δημοσιεύματα:

Council of Europe condemns Greek state TV closure
Associated Press via Yahoo News
 
Lisa O'Carroll, The Guardian

ERT shutdown: EBU urges EU leader to overturn Greek government decision
Lisa O'Carroll, The Guardian

ERT closure: silencing of broadcaster shocks Greece
Giorgos Christides, BBC News

Killing the messenger: Greek government shuts down the state broadcaster
Maria Margaronis, The Nation

News finds new ways to float as Greek state  broadcaster is shut
Liz Alderman & Niki Kitsantonis, The New York Times

Greek ERT journalists defy order to cease programs
Deutsche Welle
 

Κυριακή 16 Ιουνίου 2013

Ενάντια στο σκοτάδι: ΕΡΤ δημόσια όσο ποτέ πριν







Όποιος έχει μάτια βλέπει: Η ΕΡΤ δεν ήταν ποτέ άλλοτε τόσο ζωντανή και ελκυστική, όσο σήμερα. Το «κλείσιμό» της ισοδυναμεί με διάπλατο άνοιγμα, απελευθέρωση. Η αποχώρηση των «φυτεμένων» διευθυντικών στελεχών, μόνιμων και προσωρινών, δεν έγινε αντιληπτή από κανένα, και δεν βάζει φρένο, αλλά, αντίθετα, δίνει φτερά στους εργαζόμενους. Η κατάργηση του σήματος, το κόψιμο των συχνοτήτων και η διακοπή των τηλεφωνικών γραμμών, δεν τους πτοεί, αλλά τουναντίον τους πεισμώνει. Με αποτέλεσμα, το τρέχον «απρογραμμάτιστο» πρόγραμμά τους να είναι χίλιες φορές καλύτερο από το πρώην γραφειοκρατικά προγραμματισμένο. Έτσι αρχίζει να δημιουργείται εκείνη η ΕΡΤ, έτσι που την ήθελαν πάντα όλοι, αλλά δεν την είχαν ζήσει ποτέ. 

Κοντά στο νου κι η πράξη: Οι συζητήσεις για νέα μοντέλα οργάνωσης δεν φτάνει. Εκείνο που πρέπει να διασφαλιστεί άμεσα είναι ότι γίνεται ακριβώς τώρα: Η απεξάρτηση από τις κυβερνητικές και κομματικές εξουσίες και η αυτοδιαχείριση των εργαζομένων σε όλα τα επίπεδα, από τη διοίκηση έως την κατάρτιση και τη ροή του προγράμματος.

[...]

Το BBC στη Μεγάλη Βρετανία, η ARD και το ZDF στη Γερμανία, η France Televisions (2,3,4,5) στη Γαλλία, καθώς και τα δημόσια τηλεοπτικά ιδρύματα στις σκανδιναβικές χώρες, αποτελούν υποδείγματα απεξάρτησης από την κρατική εξουσία. Η ανεξαρτησία τους είναι συνταγματικά κατοχυρωμένη. Το ίδιο και ο δημόσιος χαρακτήρας τους. Και μόνο από αυτό θα μπορούσε λοιπόν να κερδίσει πολλά και η ΕΡΤ. 

[...]

Κάθε αρχή και δύσκολη: Σε αυτήν περιλαμβάνεται και η ανάγκη αυτοκριτικής αρκετών δημοσιογράφων και παρουσιαστών, που ήταν κήρυκες της μνημονιακής πολιτικής, καθώς και της καμπάνιας κατά των - όπως τους αποκαλούσαν - «λαθρομεταναστών». Ένα μίνιμουμ «εξιλέωσης» θα ήταν να τους ζητήσουν δημόσια συγνώμη και να τους προσκαλέσουν στις συγκεντρώσεις της ΕΡΤ. 

Η αρχή αυτή έχει όμως και ευχάριστες όψεις. Και αυτό φάνηκε στα στούντιο της ΕΡΤ, στα παρέλασε ένας  υπέροχος άγνωστος κόσμος. Και πολύ εύγλωττος. Καμιά σύγκριση με τις ανιαρές «φάτσες» και τον εν πολλοίς ασυνάρτητο λόγο, εκείνων που κυριαρχούσαν για δεκαετίες στα πάνελ και στις εκπομπές των σταθμών. Οι «φωνακλάδες» ιδίως της Νέας Δημοκρατίας δεν τολμούν ξαφνικά να εμφανιστούν στο γυαλί – παρά τις προσκλήσεις που παίρνουν γι αυτό. Η αντιπαραβολή με τα νέα πρόσωπα προφανώς τους τρομάζει. 

Χάρη στην ΕΡΤ, η πολιτική ατζέντα έχει αλλάξει συθέμελα. Σήμερα δεν μιλάει κανείς για τη Χρυσή Αυγή. Αλλά και η τελευταία έχει φάει προσωρινά τη γλώσσα της.

Παρασκευή 14 Ιουνίου 2013

Αντιρατσιστικό-Αντιφασιστικό Φεστιβάλ Πειραιά

Click στην εικόνα για μεγέθυνση   [facebook.com]
Αντιναζιστική Πρωτοβουλία Πειραιά

Καλούν: Aντιναζιστική Πρωτοβουλία Πειραιά, Παμπειραϊκό Αντιφασιστικό Μέτωπο, ΚΕΕΡΦΑ Νίκαιας-Κορυδαλλού/Κερατσινίου, Πακιστανική Κοινότητα Πειραιά, ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ Πολιτικής Έκφρασης & Κοινωνικής Αλληλεγγύης Π. Φαλήρου, ΣΥΡΙΖΑ Πειραιά, ΑΝΤΑΡΣΥΑ Πειραιά, 5μελείς επιτροπές γιατρών από το Τζάννειο και το Κρατικό Νίκαιας, Κίνηση Απελάστε το Ρατσισμό.

Κυριακή 9 Ιουνίου 2013

Stinkfish: πολιτική και αισθητική της street art





Stinkfish 

Νομίζω ότι όλες οι ελεύθερες και ανώνυμες μορφές έκφρασης που γεννιούνται και λαμβάνουν χώρα στο δρόμο είναι σημαντικές στη ζωή της πόλης και των κατοίκων της, όχι μόνο από την άποψη της αισθητικής διάστασης στην οποία μπορεί να ανήκουν, αλλά ως προς την κοινωνική και πολιτική τους βαρύτητα. Τόσο το graffiti όσο και η street art είναι επιβλητικές πολιτικές εκδηλώσεις, που μας επιτρέπουν να δούμε την πόλη στην οποία ζούμε και τον τρόπο με τον οποίο συνδεόμαστε με αυτή. Από τη μια πλευρά, οι εκφράσεις αυτές αποτελούν ένα αντίβαρο και μια εναλλακτική στις ατέλειωτες διαφημιστικές και θεσμικές εικόνες που μπαίνουν στο δρόμο μας και τις αναγνώσεις μας, στον διαιτητικό, προκατασκευασμένο, και καταναλωτικό τρόπο ζωής που ρέει από τη μια γωνία στην άλλη, από μια διαφήμιση στην άλλη. Είναι σαφές ότι η πλειοψηφία του graffiti και της street art δεν έχει άμεσο αντι-καταναλωτικό και αντιθετικό περιεχόμενο, αλλά είναι επίσης σαφές ότι αυτές οι ελεύθερες εικόνες δεν πωλούν ή προσφέρουν κανένα προϊόν, ούτε υποδεικνύουν πώς πρέπει κανείς να φαίνεται, πώς πρέπει να μυρίζει, πώς πρέπει να μιλάει ή να πράττει. Αντίθετα, είναι παρεμβάσεις για τους ανθρώπους που αντιλαμβάνονται το δρόμο ως ένα μέρος για να ζει κανείς και να το μοιράζεται με άλλους, να το υπερβαίνει και να επιλέγει μια άλλη μορφή επικοινωνίας, στο πλαίσιο της οποίας τα χρήματα και το φαίνεσθαι δεν είναι τα σημαντικότερα στοιχεία. 







Stinkfish online: wordpress | flickr

Δείτε επίσης: fatcap | streetartnews | unurth | ekosystem

Πέμπτη 6 Ιουνίου 2013

Η δημοκρατία και η κρίση της ευρωζώνης, #9

Φωτογραφία: Dan Kitwood/Getty Images [NBC News]

[Γ]ιατί η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου επιμένει σε μια πολιτική [λιτότητας] που σαφώς δεν λειτουργεί; Ή, από αυτή την άποψη, γιατί είναι η ίδια πολιτική που προωθείται σε όλη την Ευρώπη; Ένας συγκεκριμένος νεκρός οικονομολόγος θα έλεγε ότι αυτό συμβαίνει επειδή η κυβέρνηση είναι «στην πραγματικότητα θεσμισμένη για την υπεράσπιση των πλουσίων ενάντια στους φτωχούς».

[...]

Σε περίπτωση που αναρωτηθήκατε, δεν ήταν ο Καρλ Μαρξ που έγραψε τις λέξεις που ανέφερα παραπάνω. Δεν θα το έθετε ποτέ τόσο ωμά. Η εκδοχή του, διατυπωμένη με χαρακτηριστικό ύφος, ήταν ότι το «εκτελεστικό του σύγχρονου κράτους δεν είναι παρά μια επιτροπή που διαχειρίζεται τις κοινές υποθέσεις όλης της αστικής τάξης». Όχι, αυτές οι καταδικαστικές λέξεις προέρχονται από τον Άνταμ Σμιθ, τον υποτιθέμενο προστάτη άγιο της οικονομίας της ελεύθερης αγοράς.

Για τον Σμιθ και τον Μαρξ η ταξική μονομέρεια του κράτους ήταν οφθαλμοφανής. Ζούσαν σε μια εποχή που μόνο οι πλούσιοι είχαν ψήφους (αν υπήρχαν καν εκλογές) και έτσι υπήρχε μικρός έλεγχος πάνω στο βαθμό που μπορούσαν να υπαγορεύουν την πολιτική της κυβέρνησης.

Με την μεταγενέστερη διεύρυνση του δικαιώματος ψήφου τελικά σε κάθε ενήλικο, ο ταξικός χαρακτήρας του κράτους έχει σημαντικά αραιώσει. Το κράτος πρόνοιας, οι κανονισμοί σχετικά με τα μονοπώλια, η προστασία των καταναλωτών και η προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων είναι όλα πράγματα που έχουν καθιερωθεί μόνο εξαιτίας αυτής της πολιτικής αλλαγής. Η δημοκρατία, παρά τους περιορισμούς της, είναι στο τέλος ο μόνος τρόπος για να εξασφαλιστεί ότι οι πολιτικές δεν ωφελούν μόνο τους λίγους προνομιούχους.

Αυτός φυσικά είναι ακριβώς ο λόγος που οι οικονομολόγοι της ελεύθερης αγοράς και άλλοι που βρίσκονται με την πλευρά των πλουσίων έχουν υπάρξει τόσο αρνητικοί απέναντι στη δημοκρατία.

[...]

Αυτό που οι οικονομολόγοι της ελεύθερης αγοράς δεν μας λένε είναι ότι η πολιτική που θέλουν να ξεφορτωθούν δεν είναι άλλη από εκείνη της ίδιας της δημοκρατίας. Όταν λένε ότι χρειάζεται να απομονώσουμε τις οικονομικές πρακτικές από την πολιτική, στην πραγματικότητα υποστηρίζουν τον ευνουχισμό της δημοκρατίας.

Η διαμάχη γύρω από τις πολιτικές λιτότητας στην Ευρώπη λοιπόν δεν αφορά μόνο τα νούμερα του προϋπολογισμου, της ανεργίας και του ρυθμού ανάπτυξης. Αφορά επίσης το νόημα της δημοκρατίας.