Photograph: John Reardon/The Guardian
I’ve never felt that I wanted to repeat something, because there’s an excitement in inventing things. Being creative is really a desire for this experience of finding something new. So it’s that newness that I’ve always looked for.Transcript of the John Tusa Interview with Richard Hamilton, BBC Radio 3
Ο Richard Hamilton, καλλιτέχνης κομβικής σημασίας για την ανάπτυξη της σύγχρονης τέχνης, απεβίωσε στις 13 Σεπτεμβρίου. Στον επικήδειο που έγραψε ο William Grimes στους The New York Times αποκαλείται πρωτοπόρα μορφή της Pop Art, ενώ στον The Guardian ο Jonathan Jones τον θεωρεί ως τον βρετανό καλλιτέχνη με την μεγαλύτερη επιρροή στον 20ο αιώνα. Ίσως το πιο γνωστό έργο του Richard Hamilton από αυτή την άποψη είναι η διαπραγμάτευση της καταναλωτικής κουλτούρας στο Just what is it that makes today’s homes so different, so appealing? Πρόκειται για κολάζ που δημιουργήθηκε για την αφίσα και τον κατάλογο της εμβληματικής έκθεσης This is Tomorrow του 1956, και θεωρείται ως ένα από τα πρώτα και πλέον επιδραστικά έργα της Pop Art.
Όπως έχει υποστηρίξει ο Lawrence Alloway, ο Richard Hamilton ήταν ο μόνος βρετανός καλλιτέχνης που χρησιμοποίησε την Pop Art για πολιτικούς, αλλά και σατυρικούς σκοπούς (Lucy R. Lippard with contributions by Lawrence Alloway, Nicolas Calas, and Nancy Marmer, Pop Art, Oxford University Press, 1985). Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το έργο Hugh Gaitskell as a Famous Monster of Filmland του 1964, το οποίο αποτελεί σύνθεση φωτογραφίας του Hugh Gaitskell, ηγέτη των Εργατικών που αρνήθηκε να υποστηρίξει τον πυρηνικό αφοπλισμό, με την εικόνα του Claude Rains στην ταινία του 1943 Phantom of the Opera. Η τέχνη του Richard Hamilton εξακολούθησε να θίγει πολιτικά θέματα που κυμαίνονταν από τους πυροβολισμούς κατά φοιτητών στο Kent State University το 1970 ως τον πόλεμο στο Ιράκ το 2003. Τα πολιτικά αυτά έργα αποτέλεσαν αντικείμενο της έκθεσης Richard Hamilton: Modern Morals Matter στην Serpantine Gallery το 2010.
Η εγκατάσταση του 1983-84 Treatment Room είναι ενδεικτική του περιεχομένου της έκθεσης: η μορφή ενός νοσοκομειακού κρεβατιού, που υποδηλώνουν τα οικεία στοιχεία του μαξιλαριού και της κουβέρτας, εμφανίζεται υποταγμένη σε μια απρόσωπη και αυστηρή δομή που χαρακτηρίζεται από την χρήση του μετάλλου και την ενσωμάτωση της τηλεοπτικής οθόνης που προβάλει ομιλία της Margaret Thatcher. Το έργο ερμηνεύει αποτελεσματικά την έννοια του Θατσερισμού εντός ενός πλαισίου θεσμικής εξουσίας, τάξης, και ελέγχου. Και από αυτή την άποψη το Treatment Room είναι παραδειγματικό της σχέσης πολιτικής και αισθητικής, αλλά και της εφαρμογής διαφορετικών μέσων στο έργο του Richard Hamilton.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου