Ασφυξία και δημοκρατία

Η Διεθνής Αμνηστία καλεί τις ελληνικές αρχές να διεξαγάγουν μια ανεξάρτητη, διεξοδική και ουσιαστική έρευνα για την αστυνόμευση διαδήλωσης τον περασμένο μήνα, εν μέσω συνεχιζόμενων καταγγελιών ότι η αστυνομία άσκησε υπερβολική βία κατά ειρηνικών διαδηλωτών. Οι αναφορές αυτές έχουν ως φόντο μακροχρόνιες ανησυχίες για συστημικές αποτυχίες στην αστυνόμευση, περιλαμβανομένης της αποτυχίας εκ μέρους των αστυνομικών να συμμορφωθούν με τα διεθνή πρότυπα ανθρώπινων δικαιωμάτων.

Με αυτή την παράγραφο άρχιζε πριν μόλις δύο εβδομάδες, στις 16 Ιουνίου 2011, η δημόσια δήλωση της Διεθνούς Αμνηστίας σχετικά με την  διαδήλωση της 11ης Μαϊου 2011. Πρόκειται για την ημέρα που σημαδεύτηκε από τον βαρύτατο τραυματισμό διαδηλωτή,  αλλά και από την ευρεία κυκλοφορία στη δημόσια σφαίρα ενός video όπου διακρίνονται αστυνομικοί να χτυπούν άλλο διαδηλωτή ομαδικά και ενώ βρίσκεται πεσμένος στο έδαφος. 

Δυστυχώς, τίποτα από όλα αυτά δεν είναι καινούριο. Είναι χαρακτηριστικό ότι η Διεθνής Αμνηστία έχει και παλαιότερα τοποθετηθεί αντίστοιχα ως προς την αστυνόμευση των διαδηλώσεων στην Ελλάδα (Greece: Alleged abuses in the policing of demonstrations, London: Amnesty International, 2009). Και επανήλθε στην Ετήσια Έκθεση του 2011 για την  κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε διεθνές επίπεδο, θέτοντας  στην ενότητα για την Ελλάδα και το θέμα των παραβιάσεων κατά την αστυνόμευση  διαδηλώσεων

Και επίσης δυστυχώς, τίποτα από όλα αυτά δεν φαίνεται να αλλάζει, με ενδεικτικό παράδειγμα τη χθεσινή ασφυξία που προκάλεσε στην πλατεία Συντάγματος "η άνευ προηγουμένου εκτεταμένη χρήση δακρυγόνων" – δείτε επίσης εδώ, εδώ και εδώ. Καθόλου παράξενα λοιπόν, νέο δελτίο τύπου της Διεθνούς Αμνηστίας ως προς τις διαδηλώσεις των δύο προηγούμενων ημερών περιλαμβάνει την εξής διατύπωση:

Υλικό βίντεο και μαρτυρίες καταδεικνύουν την επαναλαμβανόμενη χρήση υπερβολικής βίας από την αστυνομία κατά την διάρκεια των πρόσφατων διαδηλώσεων, συμπεριλαμβανομένης δυσανάλογης και αδιάκριτης χρήσης δακρυγόνων ουσιών και άλλων χημικών εναντίον ειρηνικών στην μεγάλη τους πλειονότητα διαδηλωτών.

Επιπλέον, η ανακοίνωση της Ολομέλειας των προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδος αναφέρεται σε "θλιβερά σκηνικά πρωτόγνωρης και αλόγιστης για τα μεταπολιτευτικά δεδομένα της χώρας χρήσης αστυνομικής βίας". Παράλληλα, ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών ζήτησε παρέμβαση του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου ώστε να ερευνηθεί και να σταματήσει η ρίψη χημικών, ενώ παρέμβαση της εισαγγελίας Πρωτοδικών έγινε μετά από δηλώσεις του πρόεδρου του φαρμακευτικού συλλόγου Αττικής Κ. Λουράντου  ως προς τη χθεσινή εκτεταμένη χρήση τους.  Το πρόβλημα των χημικών συνδέεται επίσης με την ουσία CS, η οποία είναι απαγορευμένη ακόμα και σε πολεμικές επιχειρήσεις, όπως επισημαίνεται σε χθεσινή ανακοίνωση Ιατρικής Εταιρείας, αλλά και σε παλαιότερα δημοσιεύματα, εδώ, εδώ, και εδώ. 

Μαζί  με τους διαδηλωτές λοιπόν, σε κατάσταση ασφυξίας βρίσκονται τα δικαιώματα  όλων των πολιτών, δηλαδή οι εγγυήσεις που οφείλει να προσφέρει ένα δημοκρατικό πολίτευμα – πτωχευμένο ή μη. Και από αυτή την άποψη το θέμα είναι ουσιαστικά πολιτικό και μας αφορά όλους – δεν αφορά απλώς και μόνο την συμπεριφορά της αστυνομίας. Κατά συνέπεια, όταν κυβερνητικές ρητορίες που κόπτονται για τη δημοκρατία  γίνονται με φόντο την εκτεταμένη ρίψη χημικών, στερούνται αξιοπιστίας. Φαντάζομαι πως κακόπιστα θα μπορούσε κανείς να θεωρήσει ότι επιχειρούν αντιστροφή της πραγματικότητας. Καλόπιστα πάλι, δηλώνουν μάλλον αποκοπή από αυτήν. Και ειλικρινά, δεν ξέρω τι από τα δύο είναι χειρότερο.

Ξέρω όμως το εξής: ο πρόεδρος του φαρμακευτικού συλλόγου Αττικής δήλωσε ότι η ρίψη χημικών συνεχιζόταν παρότι έκανε εκκλήσεις να σταματήσει και το οξυγόνο στο πρόχειρο ιατρείο της πλατείας είχε τελειώσει, προσθέτοντας ότι θα μπορούσαμε να είχαμε θρηνήσει θύματα. Νόμιζα πως το τελευταίο το είχαμε ήδη κάνει, αλλά φαίνεται πως δεν μάθαμε από αυτό.

Πηγή

Για πάντα...

Λεωφ. Κηφισίας, 22-23.06.2011

Heroes for Ghosts: a new video by The Gathering

Οι The Gathering μόλις κυκλοφόρησαν το video του Heroes for Ghosts, του νέου κομματιού από το επερχόμενο album τους. Το video σκηνοθετήθηκε από τον Marcus Moonen και είναι μια εξαιρετική μικρού μήκους ταινία. Η θλίψη που συνήθως συνδέεται με το τέλος μιας σχέσης  συνοδεύεται εδώ από μία αίσθηση ενδυνάμωσης – δείτε για παράδειγμα τα πλάνα της Silje Wergeland να χαμογελάει στη θέση της οδηγού, ενώ ο ανοιχτός δρόμος απλώνεται μπροστά της...

 

Ένα μπαλκόνι που γέμισε τριαντάφυλλα

Μου αρέσουν πολύ τα φυτά, αλλά μέχρι πρόσφατα δεν είχα κανένα. Στο σπίτι που μένω επικρατεί ακριβώς αυτό που ονομάζεται αντίξοες καιρικές συνθήκες. Το χειμώνα το κρύο είναι ιδιαίτερα έντονο και το μπαλκόνι είναι εκτεθειμένο στη βροχή και τους πανίσχυρους βόρειους ανέμους. Είναι περισσότερο σα να βρίσκεται κανείς στο κατάστρωμα ενός πλοίου μεσοπέλαγα, παρά σε διαμέρισμα μιας πόλης όπως η Αθήνα. Το καλοκαίρι πάλι, για τον ίδιο λόγο καίγεται ο τόπος. Ποιο φυτό θα μπορούσε να επιβιώσει σε τέτοιες συνθήκες;

Αυτό που βλέπετε στη φωτογραφία. 

Εμφανίστηκε ξαφνικά μπροστά μου, στην έξοδο ενός super market. Υπήρχαν ράφια με φυτά εκεί, μεταξύ των οποίων πολλές μίνι τρανταφυλλιές, κόκκινες λευκές, και κίτρινες. Η μία σε χειρότερη κατάσταση από την άλλη, σχεδόν ξερές. Εκτός από αυτήν, που έμοιαζε να αντέχει, αν και όχι για πολύ ακόμα. Και για αυτό φαντάζομαι ότι το αποφάσισα. Για να γλιτώσει από εκείνο το μέρος.

Ήταν επίσης χαρακτηριστική περίπτωση φυτού όπως το αντιλαμβάνεται και το παράγει ένα φυτώριο, δηλαδή απλώς και μόνο ως εμπόρευμα.  Φυτεμένη σε μικροσκοπική γλάστρα και γεμισμένη με λίπασμα για να μεγαλώσει γρήγορα, ήταν ήδη σε κατάσταση ασφυξίας, πνιγμένη από τις ίδιες της τις ρίζες. Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να τη μεταφυτεύσω σε μεγαλύτερη γλάστρα. Της άρεσε αυτό. Της άρεσε και το μπαλκόνι, αν και ακόμα τρέχω να τη σώσω όταν ο καιρός αγριεύει. Μέχρι σήμερα την φροντίζω όσο καλύτερα μπορώ. Λίπασμα δεν της έχω βάλει.

Όταν ήρθε  στο σπίτι τον Ιανουάριο, είχε τρία μπουμπούκια αμφίβολης βιωσιμότητας. Σε έξι εβδομάδες έκανε είκοσι δύο λουλούδια. Ύστερα σταμάτησε την ανθοφορία και άρχισε να αναπτύσεται. Ραγδαία.  Μια φίλη μού είπε πως όταν φροντίζεις ένα φυτό εκείνο σου το ανταποδίδει. Ευγενική σκέψη, αλλά υπέρμετρα ανθρωποκεντρική. 

Αυτή η δουλειά γίνεται ακατάπαυστα: μπουμπούκια, και ύστερα λουλούδια, και ύστερα ακόμα περισσότερα μπουμπούκια, και ύστερα ακόμα περισσότερα λουλούδια. Και μετά κλαδιά, μεγαλύτερα και ψηλότερα κλαδιά, και πιο πολλά φύλα, και πιο πολλά αγκάθια. Και μετά πάλι μπουμπούκια, και μετά πάλι λουλούδια, ξανά και ξανά.  Όλη της η ενέργεια και όλος της ο χρόνος σε αυτό αφιερώνεται.

Και όλους αυτούς τους μήνες που ασχολούμαι μαζί της, έχω αναρωτηθεί πολλές φορές, εμείς σε τι ακριβώς αφιερώνουμε όλο το χρόνο και την ενέργεια μας; 

Scorpion Flower

   Με αφορμή την εμφάνιση των Moonspell στη χώρα μας στα πλαίσια του Sonisphere Festival που έλαβε χώρα στις 17 Ιουνίου, δράττομαι της ευκαιρίας να αναρτήσω το videoclip του κομματιού τους ''Scorpion Flower'' στο οποίο συμμετέχει και η πάντα γλυκιά  Anneke Van Giersbergen. Υποβλητικό και σκοτεινό αλλά ταυτόχρονα τόσο ρομαντικά gothic...

Curse the day, hail the night
Flower grown in the wild
In your empty heart
In the breast that feeds
Flower worn in the dark

Can I steal your mind for a while?
Can I stop your heart for a while?
Can I freeze your soul and your time?
Scorpion flower
Token of death
Ignite the skies with your eyes
And keep me away from your light

Surrender tears to your mortal act
Flower cursed be thy fruit
Of your courage last
Of your grand finale
Flower crushed in the ground
In your empty heart
In the breast that feeds
Flower worn in the dark

Can I steal your mind for a while?
Can I stop your heart for a while?
Can I freeze your soul and your time?
Scorpion flower
Token of death
Ignite the skies with your eyes

In your empty heart
In the breast that feeds
Flower worn in the dark

Can I steal your mind for a while?
Can I stop your heart for a while?
Can I freeze your soul and your time?
Scorpion flower
Token of death
Ignite the skies with your eyes

Το Θέατρο του Ήλιου στην πλατεία Συντάγματος

 Πηγή

Η παραπάνω φωτογραφία είναι από την σημερινή παρουσία του Θεάτρου του Ήλιου στη συγκέντρωση της πλατείας Συντάγματος – μπορείτε να δείτε περισσότερα εδώ, εδώ και εδώ, ενώ φωτογραφίες και video από αντίστοιχη κινητοποίηση στη Γαλλία τον περασμένο Οκτώβριο μπορείτε να δείτε εδώ και εδώ. 

Το Θέατρο του Ήλιου είναι διεθνώς αναγνωρισμένης καλλιτεχνικής σημασίας, και από αυτή την άποψη ήταν αναμενόμενο η παρουσία του στο Σύνταγμα να αποκτήσει ειδησεογραφική αξία. Δεδομένης επίσης της δημοσιογραφικής πρακτικής της προσωποποίησης, η εστίαση στην ιδρύτρια του Αριάν Μνουσκίν είναι μάλλον προβλέψιμη. Κατά αυτό το τρόπο ωστόσο παραβλέπεται το γεγονός ότι η σχέση του Θεάτρου του Ήλιου με την πολιτική κάθε άλλο παρά εξαντλείται σε πλευρές του καλλιτεχνικού του έργου ή  δημόσιες παρεμβάσεις.

Η βάση  του πολιτικού χαρακτήρα του Θεάτρου του Ήλιου είναι η συλλογική και συμμετοχική λειτουργία του.  Σε αυτήν περιλαμβάνεται η ισότητα μισθού για όλα τα μέλη, είτε αυτά είναι ηθοποιοί, τεχνικοί ή διοικητικό προσωπικό, αλλά και η αντι-ιεραρχική συμβίωση  όπου η από κοινού φροντίδα του χώρου και παρασκευή φαγητού  αντιστοιχούν με τον συνεργατικό χαρακτήρα της παραγωγής του καλλιτεχνικού έργου.  Όπως υποστηρίζει η Αριάν Μνουσκίν στους New York Times, "10 people have more ideas and intuitions than one alone."

 

Από αυτή την άποψη, το αν η Αριάν Μνουσκίν 'πάει Σύνταγμα' ως πρόσωπο έχει μικρή σημασία. Αντίθετα, μεγαλύτερη σημασία έχει το ότι στο Σύνταγμα πήγε ένας άνθρωπος που υποστηρίζει αυτά που πρεσβεύει εφαρμόζοντας τα πρώτα από όλα στον ίδιο της  τον εαυτό και στον ίδιο της το χώρο.  Και κατά συνέπεια, πήγε ως μέρος μιας αντι-ιεραρχικά οργανωμένης συλλογικότητας, στοιχείο που δυνητικά αφορά επίσης την κινητοποίηση στην ίδια την πλατεία Συντάγματος.

Grace under pressure

Το ξέρω πως θα χρειαστεί να αντιμετωπιστούν συνθήκες κάθε άλλο παρά εύκολες, και να ληφθούν αντίστοιχες αποφάσεις. 

Αλλά δεν είναι η πρώτη φορά, και προφανώς δεν θα είναι η τελευταία.

Καιρός λοιπόν να ανεβάσουμε την ένταση. Σε τέτοιες περιπτώσεις έχω πάντα την αίσθηση  ότι ο παρακάτω κύριος τείνει να είναι βοηθητικός, ίσως επειδή ήξερε τι έλεγε...

Πηγή

                                  Dylan Thomas   And death shall have no dominion

                                  And death shall have no dominion.

                                  Dead men naked they shall be one
                                  With the man in the wind and the west moon;

                                  When their bones are picked clean and the clean bones gone,

                                  They shall have stars at elbow and foot;

                                  Though they go mad they shall be sane,

                                  Though they sink through the sea they shall rise again;

                                  Though lovers be lost love shall not;

                                  And death shall have no dominion.

                                  And death shall have no dominion.

                                  Under the windings of the sea

                                  They lying long shall not die windily;

                                  Twisting on racks when sinews give way,

                                  Strapped to a wheel, yet they shall not break;

                                  Faith in their hands shall snap in two,

                                  And the unicorn evils run them through;

                                  Split all ends up they shan't crack;

                                  And death shall have no dominion.

                                  And death shall have no dominion.

                                  No more may gulls cry at their ears

                                  Or waves break loud on the seashores;

                                  Where blew a flower may a flower no more

                                  Lift its head to the blows of the rain;

                                  Though they be mad and dead as nails,

                                  Heads of the characters hammer through daisies;

                                  Break in the sun till the sun breaks down,

                                  And death shall have no dominion.

Dreaming light of the sunrise

Anathema  Dreaming Light 

(We're Here Because We're Here, 2010) 

Suddenly... life has new meaning
Suddenly... feeling is being
Suddenly... I don't have to be afraid
Suddenly... All falls into place

And you shine inside
And love stills my mind like the sunrise
Dreaming light of the sunrise

And you shine inside
And love stills my mind like the sunrise
Dreaming light of the sunrise
Dreaming light and ...

I feel you but I don't really know you
I dreamed of you from the moment I saw you
And I've seen the sunrise in your eyes
The sky... the sea... the light

So live your dream beneath the northern horizon
Be at peace, set your heart in flight again
For the light is truth...
The light is you...

WATER FOR ELEPHANTS, Η.Π.Α, 2011

πηγή

 Σύνοψη: Ο Τζέϊκομπ, ένας φοιτητής κτηνιατρικής εγκαταλείπει τις σπουδές του μετά το θάνατο των γονιών του και έχοντας μείνει χωρίς καθόλου χρήματα πιάνει δουλειά σε ένα περιοδεύον τσίρκο ως κτηνίατρος. Εκεί θα γνωρίσει και θα ερωτευτεί τη Μαρλένα, τη γυναίκα του αφεντικού του, και μαζί θα ζήσουν έναν μεγάλο έρωτα.

Παίζουν: Robert Pattinson, Reese Witherspoon, Christoph Waltz, Hal Holbrook

Σκηνοθεσία: Francis Lawrence

Η ταινία είναι βασισμένη στο ομώνυμο bestseller της Sara Gruen το οποίο ξεκινά με τον Jacob Jankowski στο σήμερα, ηλικιωμένο πια, να γυρίζει πίσω στο 1931 και μέσα από τις αναμνήσεις του να διηγείται όλα όσα συνέβησαν τότε. Ακριβώς έτσι ξεκινά και η ταινία με τον ηλικιωμένο Hal Holbrook να γίνεται νεαρός Robert Pattinson έτοιμος  να πάρει το πτυχίο του από την κτηνιατρική σχολή όταν ξαφνικά μαθαίνει ότι οι γονείς του σκοτώθηκαν σε ένα αυτοκινιτιστικό δυστύχημα. Τότε, εξαιτίας χρεών του πατέρα του, χάνει το σπίτι και την περιουσία του και καταλήγει τυχαία στο τρένο με το οποίο περιοδεύει το τσίρκο των αδελφών Benzini. Κι εδώ ουσιαστικά είναι που αρχίζουν όλα. Γιατί τότε είναι που ο Jacob γνωρίζει τη Marlena και ζουν τον μαγικό έρωτά τους. 

πηγή

Μέχρι όμως να εξελιχθεί το αληθινό και ρομαντικό αυτό love story, στην ταινία κυριαρχεί η μορφή της Tai, της 42χρονης ελεφαντίνας που υποδύεται τη Rosie. Γλυκύτατη και πανέξυπνη, πραγματικά ''εξολοθρεύει'' με την "ερμηνεία'' της όλο το υπόλοιπο καστ και αποτελεί βασικό χαρακτήρα της πλοκής. Αν μπορούσαν να κερδίσουν τα ζώα Oscars, η Tai θα είχε το αγαλματίδιο στο τσεπάκι της (στην προβοσκίδα της μάλλον). Επόμενος καλύτερος σε ερμηνεία είναι φυσικά ο Christoph Waltz o οποίος για μία ακόμη φορά μπαίνει άνετα και επιτυχώς στο ρόλο ενός ακόμα κακού και αδίστακτου ανθρώπου που κακομεταχειρίζεται τα ζώα, έχει υποταγμένη τη γυναίκα του και δε διστάζει ακόμη και να πετάει τους εργάτες του από το τρένο επειδή δεν έχει χρήματα να τους πληρώσει. Το μόνο για το οποίο νοιάζεται είναι τα χρήματα και φέρεται στη γυναίκα του όπως ακριβώς και στα ζώα: ασκεί εξουσία πάνω τους επειδή πιστεύει ότι τού ανήκουν. Οφείλω επίσης να ομολογήσω πως υπάρχει αρκετή χημεία μεταξύ του ζευγαριού Witherspoon και Pattinson και ταυτίζεσαι μαζί τους καθώς against all odds μάχονται τόσο για την αγάπη τους και να ξεφύγουν από τον Waltz όσο και για την υπεράσπιση των ζώων του τσίρκου. Μόνοι εναντίον όλων.

Και αυτό είναι ένα άλλο θέμα που θίγει η ταινία. Μέσα από τη φαντασμαγορία και το θέαμα, φαίνεται επίσης το γεγονός ότι τα ζώα του τσίρκου περνάνε πολλά δεινά προκειμένου να εκτελέσουν τα θεατρικά τους νούμερα και να αποφέρουν κέρδος στους ιδιοκτήτες τους. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας παρευρίσκονταν φιλοζωικές οργανώσεις βεβαιώνοντας ότι κανένα ζώο δε βλάπτηκε ή έπεσε θύμα κακομεταχείρισης. Ωστόσο ένα βίντεο που κυκλοφόρησε από την ADI (Animals Defenders International) έδειχνε την Tai να κακοποιείται από τους εκπαιδευτές της πριν καν ξεκινήσουν τα γυρίσματα για την ταινία κάτι που προκάλεσε την κατακραυγή πολλών φιλοζωικών οργανώσεων και ένα συνεπακόλουθο διαδικτυακό μποϊκοτάρισμα του έργου, κάτι που ωστόσο δεν το απέτρεψε από την καλή εμπορική του πορεία στις αίθουσες.

Με όλα τα παραπάνω λοιπόν να αυξάνουν το hype, με μία πολύ καλή αναπαράσταση της εποχής, όμορφη φωτογραφία, θέαμα και φανταχτερά κοστούμια, η ταινία έλαβε από μέτριες έως καλές κριτικές. Μία τέτοια ενδεικτικά μπορείτε να διαβάσετε και εδώ.

Τρα λα λα...

Στον κήπο μου υπάρχουν πολλά γατάκια. Πάρα πολλά γατάκια. Το χρώμα που επικρατεί είναι σαφώς το πορτοκαλί. Μάλλον θα έχει να κάνει με το DNA της γειτονιάς, δεν ξέρω. Πάντως είναι αξιολάτρευτα. Ακόμα κι αν κανείς δεν είναι γατόφιλος πιστεύω πως άμα δει τις συγκεκριμένες φατσούλες που κυκλοφορούν δε θα μπορεί παρά να χαμογελάσει, έστω.

Δύο από τις ''μούρες'' που ζουν και βασιλεύουν σε αυτό το μικρό κηπάκι είναι τα πλάσματα που βλέπετε παραπάνω. Το πρώτο γατάκι μετράει μόλις 2,5 μήνες ζωής και είναι λιλιπούτειο, γλυκύτατο και εννοείται άκακο. Το δεύτερο είναι το μοναδικό που ξεχωρίζει από την επέλαση του ''πορτοκαλί'' και είναι η  (καθότι θηλυκιά) guest star ολόκληρου του οικοδομικού μου τετραγώνου. Μεγάλη ''μορφή'' και μόνιμα με ένα ύφος απορίας στο πρόσωπό της, το ψιψίνι αυτό αποτελεί τη μεγάλη μου λατρεία καθώς είναι υπέρμετρα χαδιάρικο και με έντονα καφεμαύρο πιτσιλωτό χρώμα.

Να υπενθυμίσω ότι ακόμα και ο μεγάλος ποιητής T.S.Elliot, ως γνωστός γατόφιλος που ήταν, έχει υμνήσει την εξυπνάδα και την ανωτερότητα αυτών των ζώων γράφοντας μία συλλογή με ποιήματα αφιερωμένα μόνο σε εκείνα (Old Possum's Book of Practical Cats). Χαρακτηριστικό είναι το παρακάτω ποίημα από τη συλλογή για την ονοματοδοσία των γατιών:

The Naming of Cats

The Naming of Cats is a difficult matter, 
 It isn't just one of your holiday games;
You may think at first I'm as mad as a hatter
When I tell you, a cat must have THREE DIFFERENT NAMES.
First of all, there's the name that the family use daily,
 Such as Peter, Augustus, Alonzo or James,
Such as Victor or Jonathan, George or Bill Bailey--
 All of them sensible everyday names.
There are fancier names if you think they sound sweeter,
 Some for the gentlemen, some for the dames:
Such as Plato, Admetus, Electra, Demeter--
 But all of them sensible everyday names.
But I tell you, a cat needs a name that's particular,
 A name that's peculiar, and more dignified,
Else how can he keep up his tail perpendicular,
 Or spread out his whiskers, or cherish his pride?
Of names of this kind, I can give you a quorum,
 Such as Munkustrap, Quaxo, or Coricopat,
Such as Bombalurina, or else Jellylorum-
 Names that never belong to more than one cat.
But above and beyond there's still one name left over,
 And that is the name that you never will guess;
The name that no human research can discover--
 But THE CAT HIMSELF KNOWS, and will never confess.
When you notice a cat in profound meditation,
 The reason, I tell you, is always the same:
His mind is engaged in a rapt contemplation
 Of the thought, of the thought, of the thought of his name:
  His ineffable effable
  Effanineffab 

Deep and inscrutable singular name

 

Μετά τη βροχή

Αυτή η εικόνα επικρατούσε χθες το απόγευμα στο μπαλκόνι μου, υπό τους ήχους των Karnataka, μιας εξαιρετικής progressive rock μπάντας από την Ουαλία. 

Annabel Lee by Edgar Allan Poe

It was many and many a year ago,
In a kingdom by the sea,
That a maiden there lived whom you may know
By the name of ANNABEL LEE;
And this maiden she lived with no other thought
Than to love and be loved by me.

I was a child and she was a child,
In this kingdom by the sea;
But we loved with a love that was more than love-
I and my Annabel Lee;
With a love that the winged seraphs of heaven
Coveted her and me.

And this was the reason that, long ago,
In this kingdom by the sea,
A wind blew out of a cloud, chilling
My beautiful Annabel Lee;
So that her highborn kinsman came
And bore her away from me,
To shut her up in a sepulchre
In this kingdom by the sea.

The angels, not half so happy in heaven,
Went envying her and me-
Yes!- that was the reason (as all men know,
In this kingdom by the sea)
That the wind came out of the cloud by night,
Chilling and killing my Annabel Lee.

But our love it was stronger by far than the love
Of those who were older than we-
Of many far wiser than we-
And neither the angels in heaven above,
Nor the demons down under the sea,
Can ever dissever my soul from the soul
Of the beautiful Annabel Lee.

For the moon never beams without bringing me dreams
Of the beautiful Annabel Lee;
And the stars never rise but I feel the bright eyes
Of the beautiful Annabel Lee;
And so, all the night-tide, I lie down by the side
Of my darling- my darling- my life and my bride,
In the sepulchre there by the sea,
In her tomb by the sounding sea.