Για όσους νομίζουν ότι έχουν την πολυτέλεια

Αυτό να κάνουμε λοιπόν, τι καθόμαστε - ας τσακωθούμε μεταξύ μας με έπαθλο τον ένα και μοναδικό, τον σωστό και αποτελεσματικό Αντιφασισμό με το άλφα κεφαλαίο γιατί εμείς ξέρουμε, ξέρουμε πώς να μορφώνουμε ή πώς να τσακίζουμε φασίστες. Κλασσικά επίσης ξέρουμε από προβοκάτορες, όπως ξέρουμε και από σπασίματα. Συχνά βέβαια στη πρώτη περίπτωση δε μας απασχολεί αρκετά η βαρύτητα και η ακρίβεια όσων λέμε, και στη δεύτερη δε μας απασχολεί το ότι εκθέτουμε τους συντρόφους μας στην αστυνομική βία. Αλλά δε βαριέσαι, σιγά μη κλάψουμε, σιγά μη φοβηθούμε. Και φυσικά είτε είμασταν εκεί είτε όχι μπορούμε να γράψουμε εκ του ασφαλούς ένα καυστικό tweet ή μια περισπούδαστη ανάλυση για το δίκαιο ή το άδικο μπαλονιών ή παλουκιών. Δεν έχουμε άλλωστε τίποτα καλύτερο να κάνουμε. 

Κάποτε βέβαια είχαμε. Όταν οι φασίστες ήταν τρίτη πολιτική δύναμη - θυμάμαι είχαν φτάσει 17% στην Αθήνα και 10% στη περιφέρεια - είχαμε άλλες προτεραιότητες. Αλλά τώρα, τώρα που ξεριζώθηκαν από τις γειτονιές και εξαφανίστηκαν από τον εκλογικό χάρτη, τώρα που η οργάνωσή τους διαλύθηκε και δεν έχουν καμία παρουσία στο δρόμο, τώρα που η ηγεσία και τα στελέχη τους καταδικάστηκαν και φυλακίστηκαν για τα εγκλήματά τους και οι δεσμοί τους με το κράτος κόπηκαν οριστικά, τώρα που μετανάστες, ομοφυλόφιλοι, και ακτιβιστές κυκλοφορούν χωρίς να δέχονται επιθέσεις, και επίσης τώρα που έχουν καταργηθεί τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών και σταματήσει οι παράνομες επαναπροωθήσεις στο Αιγαίο, τώρα που υπάρχει αξιόπιστο σύστημα ασύλου και διαδικασίες νομιμοποίησης μέσω αδειών παραμονής, τώρα που η εργασιακή εκμετάλλευση και βία κατά των μεταναστών τιμωρείται, όπως και η αστυνομική βία και αυθαιρεσία, τώρα πια μπορούμε βρε αδερφέ να τσακωθούμε μια φορά και μεταξύ μας, δε χάθηκε ο κόσμος.

Γιατί τώρα βλέπεις έχουμε αυτή την πολυτέλεια. Ή μήπως δε τους ξεριζώσαμε ακόμα;