Οι ακραίες συνθήκες εργασιακής εκμετάλλευσης του μεταναστευτικού πληθυσμού κάθε άλλο παρά άγνωστες είναι· κατά συνέπεια κινητοποιήσεις συνδικαλιστικού χαρακτήρα και αναλύσεις για την εργατική τάξη έχουν κατά τη γνώμη μου βαρύτητα στο βαθμό που προσδιορίζεται η θέση των μεταναστών και των μεταναστριών σε αυτές με όρους ισότιμης συμμετοχής. Ο ρατσισμός καλλιεργεί την τεχνητή διάσπαση των εργαζομένων σε 'ντόπιους' και 'ξένους' συντηρώντας την εκμετάλλευση όλων· αντίθετα, η συνάρθρωση των εργαζομένων πάνω και πέρα από εθνικούς διαχωρισμούς αποτελεί έμπρακτη αναγνώριση της κοινότητας της θέσης τους στο πεδίο της παραγωγης, και ταυτόχρονα σημαντικό παράγοντα αντιμετώπισης του ρατσιστικού μίσους και της βίας που το συνοδεύει.
Με άλλα λόγια, οι μετανάστες και οι μετανάστριες δεν είναι άυλες ή αφηρημένες υποκειμενικότητες, ώστε να ταιριάζουν βολικά στις όποιες δικές μας ευαισθησίες· ούτε οι τελευταίες έχουν βαρύτητα αν παραμένουν επιλεκτικές και πειθήνια σιωπηλές έναντι των συνθηκών εργασιακής εκμετάλλευσης και καταπίεσης που υφίσταται ο μεταναστευτικός πληθυσμός. Από αυτή την άποψη, η αποτελεσματική λειτουργία της διαδικασίας παροχής ασύλου και η νομιμοποίηση μέσω αδειών παραμονής και εργασίας, και παράλληλα η συνδικαλιστική οργάνωση και διεκδίκηση αξιοπρεπών συνθηκών εργασίας για όλους τους εργαζόμενους ανεξαρτήτως εθνικότητας, είναι αυτονόητα ζητούμενα μιας πολιτικής δικαιωμάτων, ιδιαίτερα σε περίοδο κρίσης. Διαφορετικά φοβάμαι πως εξ αντικειμένου αποδεχόμαστε τη μεταχείρηση των μεταναστών και των μεταναστριών ως 'δεύτερης κατηγορίας' ανθρώπων και εργαζομένων, αναλώσιμων και εκμεταλλεύσιμων αντίστοιχα. Και τότε καμία βία εναντίον τους δεν έχουμε δικαίωμα να μας εκπλήσσει.
Η ένοπλη βία κατά των μεταναστών που ζήτησαν τα δεδουλευμένα τους τον περασμένο Απρίλιο στη Μανωλάδα έφερε στην επιφάνεια της επικαιρότητας - αν και μόνο πρόσκαιρα - συνθήκες εκμετάλλευσης που μόνο ως ακραίες θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν. Ένα χρόνο αργότερα, καταγγέλλεται ότι τα δεδουλευμένα δεν έχουν καταβληθεί, ούτε οι θύτες έχουν τιμωρηθεί - αντίθετα, είναι τα θύματα που βρίσκονται στο στόχαστρο αστυνομίας και εργοδοτών. Με άλλα λόγια, οι συνθήκες δεν φαίνεται να έχουν μεταβληθεί, όπως δεν είχαν άλλωστε μεταβληθεί ούτε μετά το 2007, όταν η περίπτωση της Μανωλάδας ήρθε στο φως της δημοσιότητας για πρώτη φορά.
Ας ελπίσουμε τουλάχιστον ότι αυτή τη φορα δε θα χρειαστεί να τραυματιστούν μετανάστες από σφαίρες, να κακοποιηθούν, ή να συρθούν δεμένοι πίσω από δίκυκλα, για να το συνειδητοποιήσουμε.
Με άλλα λόγια, οι μετανάστες και οι μετανάστριες δεν είναι άυλες ή αφηρημένες υποκειμενικότητες, ώστε να ταιριάζουν βολικά στις όποιες δικές μας ευαισθησίες· ούτε οι τελευταίες έχουν βαρύτητα αν παραμένουν επιλεκτικές και πειθήνια σιωπηλές έναντι των συνθηκών εργασιακής εκμετάλλευσης και καταπίεσης που υφίσταται ο μεταναστευτικός πληθυσμός. Από αυτή την άποψη, η αποτελεσματική λειτουργία της διαδικασίας παροχής ασύλου και η νομιμοποίηση μέσω αδειών παραμονής και εργασίας, και παράλληλα η συνδικαλιστική οργάνωση και διεκδίκηση αξιοπρεπών συνθηκών εργασίας για όλους τους εργαζόμενους ανεξαρτήτως εθνικότητας, είναι αυτονόητα ζητούμενα μιας πολιτικής δικαιωμάτων, ιδιαίτερα σε περίοδο κρίσης. Διαφορετικά φοβάμαι πως εξ αντικειμένου αποδεχόμαστε τη μεταχείρηση των μεταναστών και των μεταναστριών ως 'δεύτερης κατηγορίας' ανθρώπων και εργαζομένων, αναλώσιμων και εκμεταλλεύσιμων αντίστοιχα. Και τότε καμία βία εναντίον τους δεν έχουμε δικαίωμα να μας εκπλήσσει.
Η ένοπλη βία κατά των μεταναστών που ζήτησαν τα δεδουλευμένα τους τον περασμένο Απρίλιο στη Μανωλάδα έφερε στην επιφάνεια της επικαιρότητας - αν και μόνο πρόσκαιρα - συνθήκες εκμετάλλευσης που μόνο ως ακραίες θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν. Ένα χρόνο αργότερα, καταγγέλλεται ότι τα δεδουλευμένα δεν έχουν καταβληθεί, ούτε οι θύτες έχουν τιμωρηθεί - αντίθετα, είναι τα θύματα που βρίσκονται στο στόχαστρο αστυνομίας και εργοδοτών. Με άλλα λόγια, οι συνθήκες δεν φαίνεται να έχουν μεταβληθεί, όπως δεν είχαν άλλωστε μεταβληθεί ούτε μετά το 2007, όταν η περίπτωση της Μανωλάδας ήρθε στο φως της δημοσιότητας για πρώτη φορά.
Ας ελπίσουμε τουλάχιστον ότι αυτή τη φορα δε θα χρειαστεί να τραυματιστούν μετανάστες από σφαίρες, να κακοποιηθούν, ή να συρθούν δεμένοι πίσω από δίκυκλα, για να το συνειδητοποιήσουμε.
Ενδεικτικά δημοσιεύματα 2007 - 2014:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου