Ο μεταλλικός χιονάνθρωπος

Είναι μία από τις πιο χαρακτηριστικές και διεθνώς αγαπημένες ιστορίες για τα Χριστούγεννα: η φιλία ανάμεσα σε ένα αγόρι και έναν χιονάνθρωπο που μαζί πετούν μέχρι τον Βόρειο Πόλο. Πρόκειται για το εικονογραφημένο βιβλίο The Snowman του Raymond Briggs που εκδόθηκε το 1978, και την ομώνυμη ταινία κινουμένων σχεδίων που σκηνοθέτησε η  Dianne Jackson το 1982. Στην τελευταία περιλαμβάνεται το περίφημο τραγούδι Walking In The Air, το οποίο έγραψε ο Howard Blake και τραγούδησε ο δεκατριάχρονος Peter Auty, μέλος  της χορωδίας του καθεδρικού ναού του Λονδίνου St Paul’s:

Είκοσι χρόνια αργότερα, οι Nightwish διασκεύσαν το ίδιο κομμάτι στο δεύτερο album τους  Oceanborn, με μία εντυπωσιακή ενορχήστρωση, και φυσικά τα εκπληκτικά φωνητικά της σοπράνο Tarja Turunen, που τότε ήταν η τραγουδίστρια της μπάντας. Γιατί όμως ένα συγκρότημα του συμφωνικού metal στράφηκε προς ένα ‘παιδικό’ τραγούδι; Κατά τον Tuomas Holopainen, υπεύθυνο για τα keyboards και τις περισσότερες συνθέσεις των Nightwish, πρόκειται για το ωραιότερο μουσικό κομμάτι που γράφτηκε ποτέ. Αυτά ως προς τα στερεότυπα που συνήθως συνοδεύουν το metal  – και όπως λέει η black symphony, Καλά (metal) Χριστούγεννα!

   

We’re walking in the air
We’re floating in the moonlit sky
The people far below are sleeping as we fly

I’m holding very tight
I’m riding in the midnight blue
I’m finding I can fly so high above with you

Far across the world
The villages go by like trees
The rivers and the hills
The forest and the streams

Children gaze open mouth
Taken by surprise
Nobody down below believes their eyes

We’re surfing in the air
We’re swimming in the frozen sky
We’re drifting over icy
Mountains floating by

Suddenly swooping low on an ocean deep
Arousing of a mighty monster from its sleep

We’re walking in the air
We’re floating in the midnight sky
And everyone who sees us greets us as we fly